میوه دادن درخت سدر 

شیخ مفید در ارشاد نقل می کند : زمانی که حضرت جواد (ع) با همسرش ام الفضل از بغداد به مدینه مراجعت کرد، به کوفه که رسید مردم او را مشایعت کردند ، هنگام غروب در خانه مسیب فرود آمد و به مسجد وارد شد .
در صحن مسجد درخت سدری قرار داشت که هنوز میوه آن به بار ننشسته بود، امام کوزه آبی خواست و در پای آن درخت سدر وضو گرفت و نماز مغرب را با مردم اقامه کرد .امام در رکعت نخست سوره حمد و اذا جاءنصرالله و در رکعت دوم حمد و قل هو الله را خواند. پیش از رکوع قنوت گرفت. پس ازخواندن رکعت سوم تشهد و سلام داد . پس از نماز مدتی در حال نشسته مشغول تعقیبات و ذکر شد، سپس بلند شد و چهار رکعت نماز نافله مغرب را به جای آورد و تعقیب خواند و دو سجده شکر به جای آورد و ازمسجد خارج شد. امام جواد(ع) هنگامی که به کنار درخت سدر رسید، مردم متوجه شدند که آن درخت به بار نشسته و میوه داده است. از این جریان شگفت زده شدند و از میوه آن خوردند در حالی که میوه های سدر هسته نداشت آنگاه حضرت را برای وداع بدرقه کردند.
موسوعة الامام الجواد (ع) ،ج1 ،ص246- الارشاد ،ص323- کشف الغمة ،ج2،ص358 - بحار الانوار ،ج83 ،ص100- وسائل الشیعة ،ج6 ،ص 490 - مدینة معاجز،چ7،ص357

معجزات و کرامات

معجزه و کرامات به اذن خداوند سبحان از  نشانه های ائمه معصومین (ع) است .

نمود معجزات و کرامات ائمه اطهار(ع) از آغاز دوره امامت امام جواد(ع) به بعد در زندگی و سیره معصومین (ع) از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ چرا که محدودیت شدید ائمه در این دوره از سوی مخالفین و ظهور فرقه ها و نحله های گوناگون موجب گشت تا امام جواد (ع) و ائمه پس از او برای اثبات حقانیت و امامت خویش بیش از ائمه قبل، از قدرتی که خداوند سبحان در این خصوص به آنها عطا کرده بود استفاده کنند.

شفای چشم

محمد بن میمون می گوید : به همراه امام رضا(ع) در مکه بودم. به حضرت عرض کردم می خواهم به مدینه بروم، نامه ای برای ابی جعفر بنگار تا با خودم ببرم .امام رضا(ع) تبسمی کرد و نامه ای نوشت . به مدینه رفتم در حالیکه چشمهایم به دردی مبتلا بود . به درب خانه امام جواد (ع) رفتم، نامه را تحویل دادم . موفق غلام امام ، گفت : سر نامه را بگشا و در پیش روی امام قرار ده . این کار را کردم، آنگاه حضرت جواد (ع) فرمود : ای محمد وضعیت چشمت چگونه است ؟ عرض کردم یا بن رسول الله ، همانگونه که مشاهده می فرمایید بیمار است و نورش رفته است .

حضرت جواد (ع) دستش را دراز کرد ، بر چشمم کشید ، بیناییم چون سالمترین زمانش گشت . دستها و پاهای حضرت را بوسیدم و در حالی بازگشتم که بینایی ام را بازیافته بودم و این در زمانی بود که سن حضرت کمتر از سه سال بود.

مسندالامام الجواد (ع) ،ص117 ? الخرائج والجرائح ،ج1،ص 372  - موسوعة الامام الجواد(ع) ،ج1، ص235  - اثبات الهداه ، ج3 ،338  - بحارالانوار ، ج 50  ،ص 46 - مدینة المعاجز ،ج 7 ، ص372 ? کشف الغمة ،ج2، ص365 ? حلیة الابرار،ج4، ص540

سالروز شهادت امام محمد تقی (علیه‏السلام)، بخشنده‏ای که در خردسالی به امامت رسید و  خورشید عمرش در جوانی از جور ظالمان غروب کرد، بر همه‏ی پویندگان راه حقیقت تسلیت باد.

مظهر اسماء الهی

مظهــــــــر اسمــــاء رب العالمیـــــــن                                                    هســـــت در عالــــــــم جواد العارفیـــــن

هست در حسن و ملاحت بی نظیــــــر                                                   آسمــان وحــــــــی را باشــــــد بشیـــــر

نور چشمان علی موســــی الرضـــــا                                                     ای پناه خلــــــق و جملــــــه ماســـــوی

کشتی دریای جــــــود و رحمتــــــــی                                                     نوح و فیض و ناخـــــــــــــدای قدرتــی

تاج بخـــــش تاجـــــداران، تاجـــــدار                                                       حجت بر حق، شه گــــــــردون مــــــدار

چون زمام هر دلی در دست تســــــت                                                    هستی عالم، همـــه از هســــــت تســـت

خوان احسان تو بــــــی پایان بــــــود                                                       مهر رویـــت، دارو و درمــــــان بـــــود

پرچم دین از تو جاویـــــــدان شـــــده                                                      از طفیلت، خلقــــت انســـــــــان شـــــده

هر کسی شهد لقایــــت نوش کــــــرد                                                   حلقه امـــــر تو را در گــــــــوش کــــــرد

غنچـــــــــه طوبای نخــــــل فاطمـــــه                                                    زینت عـــــــــرش بـــــــرین را قائمـــــه

خاطرش بهر پـــدر افســــــرده بــــود                                                      قلبش از جور و جفا پژمـــــــرده بـــــود

چون حمایت کرده از دیـــــن خــــــدا                                                        دین حق، جاویــــــد مــــــــــاند تا جــزا

لیک ام الفضـــــــل مکـــــــــار دغــــــا                                                    کــرد زهــــــری را مهیــــــــا در خفــــا

زهر را در کام آن مـــــولا بریخــــــت                                                        رشته صبـــر و شکیـــب از هم گسیخـت

در جوانی بوستانش شـــد خــــــــزان                                                    اوفتــــــــاد از پـــــــای، آن سـرو روان

بس که آن ملعونه ظالم بود و پســـت                                                     باب حجـــــــره از جفا بر شــاه بســــــت

عاقبت با لعل عطشــــان جان بـــــداد                                                    جان، به راه دین جـــد خــــــــود نهـــــــاد

کلک ماتم، سر شکستــه از غمــــــــش                                                یادم آمـــــد از حسیـــــــــن و ماتمــــــش

در کنار آب، تشنــــــــه لــب شهیـــــد                                                   جای اشک، از چشم زینب خون چکیــــد

شد جواد، ار دفن با غســـل و کفــــن                                                   بود بی غســــل و کفن، فخــــــر زمــــن

قلب عالم شد از این ماتـــــم کبــــــــاب                                              ز تــــن عــــــــریان و ظـــــل آفتـــــــــاب

چون بهای قطره خونـــش خداســــــت                                                 خون بگرید ماسوی بهرش، سزاســــت

غربت جوادالائمه
 

دردا که گشت با من، بیگانه یار جانى

با دست خود مرا کشت، لب تشنه در جوانى

من از نفس فتادم، بر خاک رخ نهادم

او مى زند به مرگم، لبخند شادمانى

اى بلبلان بنالید، اى لاله ها بریزید

شد باغبان دل را گلزار جان خزانى

غم بدل نهفتم، دردم به کس نگفتم

بردم به گور با خود صد غصه نهانى

لب تشنه ام ثوابى، اى ام فضل آبى

بالله این نباشد، پاداش مهربانى

بر دیده ام ستاره، در سینه ام شراره

با قلب پاره پاره، رفتم ز دار فانى

عمر چو عمر یک آه، کوتاه بود کوتاه

شد اول حیاتم پایان زندگانى

دردا که رفتم از حال از بس زدم پر و بال

در لانه او فتادم از فرط ناتوانى

گوئید تشنه جان داد، خاموش شد ز فریاد

از این غریب تنها، پرسند اگر نشانى

جانم به لب رسیده " میثم" بگو که دیده؟

مرغى به لانه این سان افتد ز نعمه خوانى؟

منبع:

نخل میثم، مجموعه اشعار حاج غلامرضا سازگار، ص 342

«یَا جَوادالأئمِه(ع)»

         ** زاده زهـراء(س) میان حجـره افغـان می کند **
                                               ** درد دل بـا کـردگــار حـی ســبـحــان می کند **

          ** گاه می پـیـچـد ز درد و گـاه می نـالـد ز غم **
                                               ** گاهی اظهار عطش با قلب سوزان می کند **

         ** دختر مأمون چو خواهـد کس نگردد با خبر **
                                              ** حـجـره را بـر زاده طاها چو زنـدان می کند **

         ** او غـریـبـانـه دهـد جان در دیـار بـی کـسـی **
                                              ** در جنان بهرش فغان شاه خراسان می کند **

         ** از فـراز بـام جـسـم شـَه فـکـنـدی بر زمین **
                                              ** دیــو بــنـگــر چـه بــا آیــات قــرآن می کند **

         ** آن امام نـهـمـیـن می نـالـد از سوز عـطش **
                                              ** لـیک یاد از غـربـت شاه خـراسـان می کند **

^{منبع شعر: کتاب زمزمه های حاج احمد دلجو، ص160.}

قَالَ الإمام
مُحَمَّد تَقی(عَلَیهِ السَّلامُ):
لَیسَ لِبَخیلِ راحَة، وَ لا لِحَسُودِ
لذَّة، وَ لا لِمُلوکِ وَفاء، وَ لا لِکَذوبِ مُروَّة.

جوادالائمه حضرت امام محمد تقی(علیه السلام)
فرمودند: بخیل را آسایش نیست، حسود
را خوشی و لذت نیست، پادشاهان
را وفاء نباشد، دروغگو را مروت
و مردانگی نیست. (2)

^{(2) تحف العقول، ص473، ح48.}

قطب راوندی روایتکرده است از ابومسافر که حضرت امام محمدتقی(علیه السلام)
در عصر آن شبی که به عالم بقا رحلت کرد و به شهادت رسید، فرمود:
من امشب از دنیا خواهم رفت. پس جـوادالائـمـه(علیه السلام)
فرمودند که ما اهلبیت هرگاه خدا دنیا را از برای ما
نخواهد ما را بجوار رحمت خود می برد. (1)

^{(1) جلاءالعیون، ص 566.} 

یا جوادالائمه ادرکنی

«ألسَّلامُعَلَیکَیااَباجَعفَرٍمُحَمَّدَبنَعَلیٍّالبَرَّالتَّقِیَّ» شهادت مظلومانه و جانسوز نهمین پیشوای شیعیان و پار? تن حضرت علی بن موسی الرّضا(علیهما السلام)، باب المراد عالمین جـوادالأئـمـه، حضرت امام محمّد تقی(علیه السلام) را محضر مقدّس و منوّر حضرت حجة بن الحسن العسکری(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و تمامی شیعیان و محبّان آنحضرت تسلیت و تعزیت عرض می نمائیم.                      ** ای بین ائـمه نام نامیت جـواد(ع) **                                               ** ای جـسـم تـو زیـب آفـتاب بـغـداد **                    ** مگـذار بـمـیـرم و نـبـینم حـرمـت **                                               ** ازمن همه التماس و ازتو امداد **