وقت نماز رسیده بود، مأمون دستور داد برایش آب بیاورند تا وضو بسازند غلامان تشت
و تنگ را در کنار مسند شاهانه ی مأمون حاضر کردند امام رضا علیه السلام و افرادی که
آنجا حضور داشتند با کمال تعجب مشاهده کردند که مأمون در وضو گرفتن، از غلامان کمک
می گیرد. آنها می دانستند که مأمون – خلیفه ی عباسی – فرد نادان و یا ناتوانی نیست
بلکه از سر خودخواهی و بی مبالاتی نسبت به احکام دین به این کار اقدام کرده
است.
امام رضا علیه السلام که از غرور و خودپسندی مأمون آگاه بود، فرصت را غنیمت شمرد
و به روش وضو گرفتن او ایراد گرفت. مأمون که سعی می کرد خود را خونسرد نشان دهد به
حضرت عرض کرد: آیا دلیلی بر اعتراض خود داری؟ حضرت فرمود: بلی. آنگاه این آیه را
تلاوت فرمود: َمَنْ کَانَ یرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ
فَلْیعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ
أَحَدًا(الکهف/110)یعنی: «پس هر که به لقای
پروردگارش امید دارد باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در عبادت پروردگارش
شریک نکند».
مأمون دانست که با کمک گرفتن از دیگران در عبادت خداوند شریک گرفته است سپس
دستور داد غلامان کنار روند و خود از نو وضو ساخت و با این عمل خود، فرمایش حضرت را
تأیدد کرد.(2)
مطهّرون نقیّاتٌ ثیابُهم تجری الصّلاةُ
علیهم اینما ذکروا
پی نوشتها:
1- کهف/ 110.
2- ر.ک: ماهنامه ی بشارت شماره 5/30 به نقل از: بحار الانوار 67/222. کشف الغمّه
3/109.