پیامبر اسلام، داراى لقبها و اوصاف متعددى در قرآن است، از جمله:
احمد.«مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتى مِنْ بَعْدِى اسْمُهُ
أَحْمَد»(1)
محمّد. «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه»(2)
عبداللّه. «وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ
یَدْعُوه»(3)
خاتم النبیین. «وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ
النَّبِیِّین»(4)
رحمة للعالمین. «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً
لِلْعالَمینَ»(5)
بشیر و نذیر. «یا أَیُّهَا النَّبِىُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ
مُبَشِّراً وَ نَذیراً . وَ داعِیاً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً
مُنیراً»(6)
داراى خلق بزرگ. «وَ إِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظیمٍ»(7)
نرمخویى. «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ
فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک»(8)
داراى نام و نشان مکتوب در تورات و انجیل. «الرَّسُولَ النَّبِىَّ
الْأُمِّىَّ الَّذى یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَ
الْإِنْجیل»(9)
همراه با وعده پیروزى بر همه ادیان جهان. «هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ
بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ
الْمُشْرِکُونَ»(10)
مبعوث بر همه بشریت. «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ کَافَّةً
لِلنَّاس»(11)
مبعوث بر اجنّه. «قُلْ أُوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ
الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً»(12)
شاهد بر امت خود و شاهد بر تمام انبیا. «جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ
بِشَهیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى هؤُلاءِ شَهیداً»(13)
مورد تأیید الهى در برابر مسخره کنندگان. «إِنَّا کَفَیْناکَ
الْمُسْتَهْزِئینَ»(14)
تثبیت دل با آیات قرآن. «کَذلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَکَ وَ
رَتَّلْناهُ تَرْتیلاً»(15)
پذیرش شفاعت تا آنجا که راضى شود. «وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ
فَتَرْضى»(16)
داراى سعه صدر. «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ . وَ وَضَعْنا عَنْکَ
وِزْرَکَ . الَّذى أَنْقَضَ ظَهْرَکَ . وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ»(17)
صاحب کوثر. «إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ»(18)
بر راه مستقیم الهى. «إِنَّکَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»(19)
مأموریتهاى پیامبر اسلام
بیرون آوردن مردم از ظلمات جهل، شرک و تفرقه به نور ایمان. «لِتُخْرِجَ
النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور»(20)
تأمین زندگى نیازمندان از طریق گرفتن زکات و تشویق زکاتدهندگان. «خُذْ
مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ
عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ »(21)
انجام عبادت خالصانه. «قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ
دینى»(22)
استغفار براى امّت. «َ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ
لَهُم»(23)
استقامت در راه. «فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْت»(24)
اقامه قسط و عدل. «وَ إِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ
بِالْقِسْط»(25)
امر به معروف و نهى از منکر. «یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ
عَنِ الْمُنْکَر»(26)
ارشاد خانواده. «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ
عَلَیْها»(27)
انذار خویشاوندان و بستگان. «وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ
الْأَقْرَبینَ»(28)
حلال و حرام را به طور آشکار بیان کند. «وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ
وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِث»(29)
نعمتهاى خدا را به زبان آورد، تسبیح او گوید. «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ
رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدینَ»(30) و تسلیم او باشد. «قُلْ
إِنِّى أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَم»(31)
کتابهاى پیشینیان را بپذیرد، «جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ
مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم»(32) و انبیاى قبلى را تصدیق کند. «وَ صَدَّقَ
الْمُرْسَلینَ»(33)
آیات الهى را تلاوت و مردم را به تزکیه و تعلیم و تقوا، فراخواند.
«رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ
یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَة»(34)
نسبت به مؤمنین تواضع کند. «وَ اخْفِضْ جَناحَکَ
لِلْمُؤْمِنینَ»(35)
بر خدا توکل کند. «وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ کَفى بِاللَّهِ
وَکیلاً»(36)
در راه او جهاد کند. «یا أَیُّهَا النَّبِىُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ
الْمُنافِقین»(37)
به سوى او تضرع نماید. «وَ اذْکُرْ رَبَّکَ فى نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَ
خیفَة»(38)
در دعوت مردم به توحید از راه حکمت و موعظه وارد شود. «ادْعُ إِلى سَبیلِ
رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»(39)
صبر و خلوص و عفو و صفح و مشورت شیوه او باشد. «فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ
اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِى الْأَمْر»(40)
مردم را براى مقابله با دشمن بسیج و به جهاد تشویق نماید.
با اسراء مهربان باشد و با مجروحین مدارا کند.
پاسى از شب را به نیایش گذراند.
راستى انسان احساس مىکند بخش عظیمى از قرآن پیرامون شخص پیامبر و صفات و وظایف
آن حضرت و مشکلات او و یاران با وفا و شیوه برخورد او با دوست و دشمن و کودک و بزرگ
و زن و مرد، مؤمن و کافر و منافق است.
آیا نشناختن چنین پیامبرى با آن همه معجزات و کمالات، محرومیت نیست؟
تکذیب و ایذاء و توطئه و عصیان، کتمان و کفر، مجادله، جنگ و مخالفت و مکر و
افترا و تهمت جنون و سحر و شعر و کذب و کهانت و آزار دادن اهل بیتش و مهجور کردن
کتابش چه توجیهى دارد؟
آیا غیر از قرآن، مکتب شفابخشى آمده است؟
آیا بعد از حق جز ضلالت راه دیگرى است؟
آیا رها کردن قانون آسمانى و رفتن به سراغ قوانین بشرى، خسارت بزرگى نیست؟
منبع : پایگاه منادی
تبیان
1) سوره صف، آیه 6.
2) سوره آل عمران، 144؛ سوره فتح، 29؛ سوره محمّد، 2؛ سوره احزاب، 40.
3) سوره جنّ، آیه 19.
4) سوره احزاب، آیه 40.
5) سوره انبیاء، آیه 107.
6) سوره احزاب، آیات 45 - 46.
7) سوره قلم، آیه 4.
8) سوره آل عمران، آیه 159.
9) سوره اعراف، آیه 157.
10) سوره توبه، آیه 33؛ سوره فتح، 28؛ سوره صف، 9.
11) سوره سبأ، آیه 28.
12) سوره جنّ، آیه 1.
13) سوره نساء، آیه 41.
14) سوره حجر، آیه 95.
15) سوره فرقان، آیه 32.
16) سوره ضحى، آیه 5.
17) سوره انشراح، آیات 1 - 4.
18) سوره کوثر، آیات 1 - 3.
19) سوره زخرف، آیه 43.
20) سوره ابراهیم، آیه 1.
21) سوره توبه، آیه 103.
22) سوره زمر، آیه 14.
23) سوره آل عمران، آیه 159.
24) سوره هود، آیه 112.
25) سوره مائده، آیه 42.
26) سوره اعراف، آیه 157.
27) سوره طه، آیه 132.
28) سوره شعراء، آیه 214.
29) سوره اعراف، آیه 157.
30) سوره حجر، آیه 98.
31) سوره انعام، آیه 14.
32) سوره بقره، آیه 101.
33) سوره صافات، آیه 37.
34) سوره جمعه، آیه 2.
35) سوره حجر، آیه 88.
36) سوره احزاب، آیه 48.
37) سوره توبه، آیه 73.
38) سوره اعراف، آیه 205.
39) سوره نحل، آیه 125.
40) سوره آل عمران، آیه 159.
