نسخه‌های امام باقر علیه السلام
مقدّمه
یکی از موضوعات بسیا رمهم در عصر حاضر، موضوع طبّ؛ بویژهدر روایات نیز به این موضوع بسیار توجّه شده است؛ زیرا هرگونه تلاش و کوشش در
راه سالم سازی جسم؛ می تواند کوششی در راه تقویت بنیه های معنوی و انسانی محسوب
گردد.
در این راستا گیاهان و میوه‌ها جهت شفابخشی و سلامتی بشر، داروهای مفید و مؤثّری
به شمار می روند. قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام با بردن نام و ذکر
دستورات درمانی شان، فواید و جایگاهشان را در درمان بیماری ها و امراض روحی و جسمی
بشر یادآور شده اند. در این مقاله سعی می کنیم دستورات و نسخه های شفابخش بسیاری از
گیاهان و میوه ها را در مکتب و اندیشه امام باقرعلیه السلام مورد بررسی قرار دهیم.
امام باقرعلیه السلام فرمود: کاسنی، تقویت کننده قوای جنسی است، از دور ریختن و
هدردادن آن دوری کنید.(3)
امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارش روایت می کند که وی از دور ریختن و هدر
دادن کاسنی هنگام غذا خوردن نهی می فرمود.(4)
این گیاه معرّب «بادرو» فارسی است و نوعی از ریحان است که به فارسی، آن را ریحان
کوهی می گویند. برگش ریز و ساقه¬اش به شکل مربع، پرشاخ و بویش کمتر از ریحان است.
رنگ گلش نیز مایل به سرخی است.(5) امام باقرعلیه السلام فرمود: بادروج از آن ما،
شفای دردها و ریشه آن نیز از بهشت است.(6)
حزاء یا بیوه زا، گیاهی است که در طبرستان آن را جعفری می گویند. حزاء، گیاهی
است مشابه کرفس که گفته شده، بیشتر در آذربایجان می‌روید.(7)
عمروبن ابراهیم گوید: از ضعف معده به امام باقرعلیه السلام شکایت نمودم که حضرت
فرمود: حزاء را با آب سرد بخور.(8)
در روایتی از امام باقرعلیه السلام آمده است: سماق نافع بواسیر خونی است.(9)
سندروس یا رزین ساندراک، به صورت قطعه¬های کوچک و به رنگ زرد روشن است. طبع گرم
و خشک دارد و دودش نافع سرماخوردگی، بواسیر، خونریزی است واگر برای خوردن استفاده
شود لاغر کننده، نافع ضعف چشم و تنگی نفس است.(10)
امام باقرعلیه السلام در روایتی، سندروس را با سایر ادویه به طریق بُخور، نافع
دیوانگی دانسته اند.(11)
جمیل بن درّاج از زراره و او از امام باقرعلیه السلام نقل می کند که فرمود: ای
زراره! مردم را چه چیزی از فضیلت شکرطبرزد (سفید) غافل کرده است؟ شکر برای هفتاد
درد و بیماری شفا و سود رسان است. بلغم را می خورد و ریشه اش را از بین می
برد.(12)
حضرت در روایت دیگری فرمود: اگر شخصی که تب دارد ناشتا 6 مثقال شکر را با آب سرد
بخورد، تبش از بین می-رود.(13)
زراره می گوید: از امام باقرعلیه السلام شنیدم که از رسول خداصلی الله علیه وآله
وسلم درباره شونیز (دانه سیاه) سؤال شد که آیا مورد علاقه رسول خدا بود؟
فرمود: بله! ولکن پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم مرگ را از آن استثناء کرده است.
آیا نمی خواهی تو را به چیزی که از آن رساتر است، راهنمایی کنم که رسول خداصلی الله
علیه وآله وسلم مرگ را در آن استثناء نکرده است؟ عرض کردم: بله ای فرزند رسول خدا!
حضرت فرمود: دعا، که قضای حتمی را رد می کند و آن را محکم می گرداند و صدقه دادن
آتش غضب را خاموش می کند. و سپس، حضرت انگشتانش را جمع کرد.(14)
امام باقرعلیه السلام فرمود: چه بزرگ است برکت سویق خشک (آرد گندم و جو). وقتی
انسان در سیری از آن بخورد، غذا را هضم می کند. هر وقت انسان در حال گرسنگی آن را
بخورد، او را سیر می گرداند، و چه خوب توشه ای در حال سفر و حضر است!(15)
پخته آن برای لاغرها و کسانی که ترشی معده دارند مفید است. عدس برای کسانی که
ازت و اسید اوریکشان بالاست، مضرّ است. مواد معدنی آن: گوگرد، فسفر، کلر، سدیم،
پتاسیم، منیزیم، کلسیم، مس، روی، منگنز، یُد و از همه مهم تر آهن است. ویتامین های
آن نیز B1 و B2است.(16)
امام باقرعلیه السلام درباره این نوع سبزی یعنی عدس، که از زمره حبوبات است،
چنین فرموده اند: دختری که خون حیضش قطع نمی شود، به او سویق عدس بدهید تا بنوشد،
که به سرعت، حیض قطع می شود.(17)
زعفران دارای یک روغن مایع فرّار و ماده رنگینی است که تارهای پیچیده آن به رنگ
نارنجی است و دارای خاصیت نیروبخش است.
امام باقرعلیه السلام در روایتی، معجونی از عسل، زعفران، خاک قبر امام حسین علیه
السلام و آب باران را شفا بخش دانسته است.(18)
همچنین امام باقرعلیه السلام فرمود: مردی از خراسان نزد امام سجّادعلیه السلام
آمد و گفت: ای فرزند رسول خدا! حج را به جا آوردم و هنگام بیرون آمدن، نیّت کردم که
نزد شما بیایم؛ اما از درد طحال رنج می برم. دعایم کنید تا از آن رهایی یابم. امام
سجّادعلیه السلام فرمود: خداوند تو را از آن کفایت کند! حمد و سپاس برای اوست. هر
وقت آن درد را احساس کردی، این آیه (19) را با زعفران و آب زمزم بنویس و بنوش، که
درد از تو دور می شود.(20)
امام باقرعلیه السلام فرمود: «الجزُ امانٌ من القولنج و البواسیر، و یعینُ
و علی الجماع»؛ استفاده از هویج نوعی ایمنی است از قولنج و بواسیر و بر جماع
نیز کمک می نماید.(21) ایشان همچنین فرمود: خوردن هویج کلیه ها را گرم می
نماید.(22)
امام باقرعلیه السلام، استفاده از آن را برای درمان سَلسُ البول (قطره قطره آمدن
بول) مفید دانسته اند و فرموده اند: اسپند را با آب سرد 6 بار و با آب گرم نیز یک
بار بشوی. سپس آن را در سایه، خشک کن. سپس با روغن گندم و یا جوی خالص بکوب و ناشتا
به اندازه دارو از آن استفاده کن. این دارو شما را از آن عارضه شفا خواهد داد به
اذن خداوند.(23)
امام باقرعلیه السلام فرمود: اگر مردم می دانستند در بنفشه چه خاصیتی است و چه
دردهای بسیاری را درمان می کند، آن را جرعه جرعه می نوشیدند.(24)
امام باقرعلیه السلام فرمود: تره، «سپرز» را درمان می کند. چون «سپرز» شما
دردناک شود، تره را در روغن بپزید و از آن بخورید که درد آرام خواهد یافت.(25)
حضرت امام باقرعلیه السلام، چغندر را برای درمان «بَرَص»، مفید دانسته است.
ایشان می فرماید: بنی اسرائیل از بَرَص نالیدند و شکایت کردند. حضرت موسی این شکایت
را به خداوند متعال رساند، خداوند عزّوجلّ امر کرد که گوشت گاو را با چغندر بخورند
تا از بَرَص شفا یابند.(26)
کراث سبزی معروف بوداری است که به سیر شباهت دارد. امام باقرعلیه السلام فرمود:
در کرّاث چهار خصلت است: باد درون را طرد می کند، دهان را خوشبو می نماید، بواسیر
را قطع می کند و امان از جذام است.(27)
امام باقرعلیه السلام فرمود: هیچ مخلوقی نیست؛ مگر اینکه در آن رگی از جذام هست،
آن را با شلغم آب کنید.(28)
امام باقرعلیه السلام فرمود: سَیِّدُ الطَّعامِ اللّحْمُ؛ بهترین
غذا، گوشت است.(29)
زراره می گوید: من پانزده روز با امام باقرعلیه السلام غذا خوردم و غذای ما گوشت
بود.(30)
ایشان پس از بیان فضیلت غذایی گوشت، آن را برای درمان «یرقان» مفید دانسته است و
بهترین نوع آن را برای رفع این بیماری، «گوشت قطا»(31) معرّفی نموده است. ایشان در
روایتی نیز «گوشت گاو» را برای درمان بَرَص مفید می داند.(32)
امام باقرعلیه السلام فرمود: از این 10 مادّه: هلیله، بلیله، آمله، فلفل،
دارفلفل، دارچین، زنجبیل، شقاقل، انیسون و خولنجان، به طور مساوی بردارید و با هم
بکوبید و سپس آن را در روغن گاو بپزید. این معجون وقتی با عسل صاف شده آمیخته شود و
هر روز به قدر فندقی از آن تناول شود، سنگ مثانه را می شکند.(33)
امام باقرعلیه السلام فرمود: میوه ی سنجد، گوشت را می رویاند، به پوست بدن،
توانایی می بخشد و قلوه ها را گرم می کند. نیز سنجد در علاج بیماری های بواسیر و
سلس البول بسیار سودمند است.(34)
حضرت باقرعلیه السلام فرمود: قیر تازه (مادّه ای که بر کشتی می مالند) و مثل آن
را با پیه بُز و پارچه ای تازه و کوزه سفالین تازه بردار. ظاهر آن را قیرمالی کن،
سپس بر آن شیر بریز و زیرش آتشی ملایم روشن کن. سپس کاغذی نوشته شده (35) را بردار
و روی دستت بگذار و بر آن قیر بمال و بر روی زخم ببند. اگر زخم عمیق بود از کتان،
ریسمان بتاب و بر روی زخم قیر بریز و سپس آن ریسمان را در آن زخم بگذار. ان شاءالله
بهبودی می یابد.(36)
درمان اسهال خونی
ابوحمزه ثمالی می گوید: مردی به امام باقرعلیه السلام از اسهال خونی شکایت کرد.
امام علیه السلام به او فرمود: از خاک ارمنی بردار و با آتشی ملایم آن را بپز و سرخ
کن. سپس استفاده کن که اسهال قطع می شود.(37)
امام باقرعلیه السلام فرمود: قدری از گِل ارمنی بر روی آتش گرم کنید و به بیمار
اسهال بخورانید که وضعیت درونی اش آرام خواهد گرفت.(38)
امام باقرعلیه السلام فرمود: نمک برای هفتاد بیماری، دارویی اثر بخش
است.(39)
امام باقرعلیه السلام فرمود: «لم تستشف النّساء بمثل الرُّطَب، انّ الله اطعمه
مریم فی نفاسها»؛ زنها در هیچ چیز مثل خرما شفا نمی یابند، چون خدا به مریم در موقع
زایمان خرما داد.(40)
ابی بصیر می گوید: امام باقرعلیه السلام فرمود: موقعی که خواستی سیب بخوری،
قبلاً آن را استشمام کن، سپس بخور؛ زیرا این کار هر ناراحتی را که بر روحت عارض
شده، آرام می کند.(41)
حضرت می فرماید: آلو نافع صفرا، حرارت، بادهای بدن، زهره، خشکی مفاصل و فشار خون
است.(42)
جابر می گوید: مردی به امام باقرعلیه السلام از هیجان مرّه (زهره) شکایت کرد و
عرض نمود: کم مانده دیوانه شوم! آن حضرت فرمود: آن را با اجاصّ (آلو) معالجه
کن.(43)
امام باقرعلیه السلام فرمود: انجیر بخورید که برای قولنج نافع است.(44)
ابوحمزه ثمالی از امام باقرعلیه السلام نقل می کند که وقتی پادشاه قبطی خروج کرد
و خواست بیت المقدّس را خراب کند، مردم به اطراف حِزْقِیل پیغمبر جمع شده و به وی
شکایت نمودند. حزقیل شب با خدا مناجات کرد و خداوند به مَلَک مسئول هوا وحی فرمود
که نفوس و ارواح آنان را بگیرد و همگی مردند. حزقیل این خبر را به قومش رساند. آنان
بیرون رفتند و دیدند همه آنان مرده‌اند، اما عُجب و خودپسندی بر حزقیل عارض شد و با
خود فکر کرد که سلیمان پیغمبرعلیه السلام بیش از من فضیلتی ندارد، چون به من اختیار
هوا نیز داده شده است. در این حال زخمی بر کبد حزقیل عارض شد و او را اذیّت نمود،
حزقیل با خدا مناجات و خشوع کرد و روی خاکستر نشست، خداوند به وی وحی نمود که: شیره
انجیر را بگیر و از بیرون بر سینه خود بمال. حزقیل چنین کرد و خوب شد.(45)
در روایتی امام باقرعلیه السلام به فرزندش امام صادق علیه السلام فرمود: انگور
را دانه دانه بخور. و فرمود: شفا در میوه ای است که رسیده باشد، چنان که خداوند
فرموده: «کُلُوا من ثمره اذا اثمر»(46)؛ یعنی از میوه درخت بخورید
وقتی که برسد. [ایشان انگور را به دلیل خوب رسیده بودنش شفای بسیاری دردها می
دانند.(47)]
امام باقرعلیه السلام می فرماید: میوه «بِهْ» غبار اندوه را از خاطر محو می کند،
همان طور که انگشتان شما قطرات عرق را از پیشانی تان می برد.(48)
امام باقرعلیه السلام فرمود: گلابی مانند اجاصّ (آلو) برای درمان صفرا و جلوگیری
از برانگیخته شدن آن نیکوست و برای درد آن آرام بخش است.(49)
1. تحف العقول عن آل الرّسول، ص 335.
2. انفال / 24.
3. طبّ الائمّه، سید عبدالله شبّر، ص 243.
4. همان، ص 244.
5. ر.ک: تحفه حکیم مؤمن، ص 42.
6. محاسن، ج 2، ص 514.
7.دورنمای طبّ اسلامی،آیةالله مصطفی نورانی،ص 104.
8. اصول کافی، ج 6، ص 191.
9. طبّ الائمّه، حسین و عبدالله بن بسطام نیشابوری، ص 88.
10. گیاهان دارویی، دکتر زرگری، ج 3، ص 354.
11. بحارالانوار، ج 62، ص 156.
12. طبّ الائمّه، ص 501.
13. مکارم الاخلاق، ص 191.
14. طبّ الائمّه، ترجمه جابر رضوانی، ص 96.
15. همان، ص 94.
16. دورنمای طبّ اسلامی، ص 182.
17. امالی، شیخ طوسی، ج 1، ص 376.
18.محاسن،ج 2،ص 500؛مکارم الاخلاق،ص 30و197.
19. منظور، آیه 110 و 111 اسراء است.
20. طبّ الائمّه، ص 41.
21. مکارم الاخلاق، ص 211.
22. محاسن، ج 1، ص 524.
23. طبّ الائمّه، ترجمه جابر رضوانی، ص 96.
24. خصال، شیخ صدوق، ص 127.
25. طبّ الائمّه،ترجمه واقتباس جوادفاضل،ص 207.
26. طبّ چهارده معصوم، محمد مهدی تاج لنگرودی، ص 14.
27. همان، ص 23 - 22.
28. طبّ الائمّه، ترجمه جابر رضوانی، ص 150.
29. طبّ چهارده معصوم، ص 184.
30. همان، ص 185.
31. منظور گوشت نوعی کبوتر است که شبیه به قمری می باشد؛ (همان، ص 15).
32. مکارم الاخلاق، ص 186.
33. طبّ الائمّه،ترجمه واقتباس جوادفاضل،ص 208.
34. همان، ص 215 - 216.
35. زیرا جوهرِ به کار برده شده در کاغذ (کاغذ نوشته شده) به جذب و چسبندگی
موادّدرمانی کمک می کند.
36. طبّ الائمّه، بسطام نیشابوری، ص 201 - 202.
37. طبّ الائمّه، ترجمه جابر رضوانی، ص 92.
38. طبّ الائمّه،ترجمه واقتباس جوادفاضل،ص 211.
39. همان، ص 219.
40. تفسیر مجمع البیان، ج 3، ص 511.
41. بحارالانوار، ج 66، ص 171.
42. همان، ص 189.
43. خصال، شیخ صدوق، ص 144.
44. اصول کافی، ج 6، ص 358؛ دورنمای طبّ اسلامی، ص 49.
45. محاسن، ج 2، ص 553.
46. انعام / 141.
47. محاسن، ج 2، ص 556؛ مکارم الاخلاق، ص 9.
48. طبّ الائمه، ترجمه و اقتباس جواد فاضل، ص 213؛ رمزالصحة فی الطب النبی
والائمّة؛ سید محمود دهسرخ اصفهانی، ص 148.
49. طبّ الائمّه، ترجمه جابر رضوانی، ص 197؛ رمزالصّحة فی الطبّ النّبیّ
والائمّه، ص 149.
