صحرای عرفات در تاریخچه خود خاطراتی از مردان بزرگ الهی چون آدم
ابوالبشرع ، ابراهیم خلیل الله ، پیامبر اعظم (ص) و نیز سیدالشهدا (ع) را
دارد که با حضور شان عرفه را نور افشانی کردند و خود نیز ار تلا لو
پرتوهای رحمت و عنایت الهی در این میعادگاه عارفان متبرک شدند.

دل
در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن
جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته
و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بیقرار روح
عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از
ضریح اجابت، تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای
امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند.

امروز
روز نهم ذیحجه روز عرفه است، روزی که زائران سپیده دم صبح راهی عرفات شدند
تا در جوی مملو از ایمان، خشوع و خضوع استغفار کرده و ارکان اصلی حج را به
جا آورند.

زائران در روز نهم ذیحجه، روز عرفه، آداب و رسوم و
مناسک دینی خود را به جا می‌آورند و خود را برای دیگر اعمال این ایام
آماده می‌کنند. روزی که صدها هزار زائر خانه خدا به عرفات رفته‌اند و در
این روز بزرگ به درگاه خداوند متعال تضرع می‌کنند، روزی که آنها خواستار
تقرب به درگاه احدیت هستند. روزی که خواهان بخشش گناهان و تولدی
دوباره‌اند. در این روز خدا دینش را کامل کرده و نعمتش را تمام.

صحرای عرفات در 21 کیلومتری شمال مکه واقع شده و تپه کوچکی است که حدود 250 متر از سطح دریا بالاتر و کوهها آن را احاطه کرده اند.
دل
در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن
جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته
و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بیقرار روح
عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از
ضریح اجابت، تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای
امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند. اشک و
زمزمه ما را نیز بپذیر، ای خدای عرفه.

آمیختگی و واژه عرفه و
نیایش به عنوان دو جلوه فضیلت و رحمت الهی تا حدی است که همگان عرفه را با
نیایش و عالی ترین تجلی گاه نیایش را نیز در عرفه می دانند و می شناسند.
اهمیت نیایش در این روز تا آنجاست که ما می بینیم در حالی که فاصله
انداختن میان 2 نماز از جمله سنت های پیوسته پیامبر اعظم ص به شمار می
آید، ولی آن حضرت بین دو نماز ظهر و عصر روز عرفه جمع می کرده اند تا هر
چه زودتر به میعادگاه معرفت و عرفان ، صحرای عرفه ، برسند و زمان بیشتری
را برای نیایش در آن میعادگاه داشته باشند و شگفت تر این که امامان
بزرگوار از روزه این روز اگر موجب ضعف جسمانی و در نتیجه ، بازماندن از
مراسم دعای عرفه گردد منع کرده اند حال آن که بر اساس روایات مورد وثوق و
صحیح ، روزه عرفه کفاره 90 سال گناه است.

وجه تسمیه آنرا چنین
گفته اند که جبرائیل علیه السلام هنگامی که مناسک را به ابراهیم می آموخت،
چون به عرفه رسید به او گفت "عرفت " و او پاسخ داد آری، لذا به این نام
خوانده شد. و نیز گفته اند سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه
خود اعتراف میکنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای
رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا که یکی از معانی "عرف " صبر و شکیبایی و
تحمل است.