سیمای منافق در قرآن

در آیات اول سوره بقره و آیاتى از سوره‏هاى منافقون، احزاب، توبه، نساء و محمّد
سیماى منافق معرّفى شده است که به بعضى از آن‏ها اشاره مى‏کنیم:

1. منافق، در باطن ایمان ندارد.

2. خود را مصلح و عاقل مى‏پندارد

3.  پنهانى با همفکران خود اعلام وفادارى مى‏کند.

4.  نمازش را با کسالت مى‏خواند و انفاقش را با کراهت مى‏پردازد.

5.  نسبت به رهبران دینى، موذى و در مورد مؤمنان عیبجو است.

6. غافل، یاوه سرا، ریاکار، شایعه ساز و علاقمند به دوستى با کفار است.

7. ملاک دوستى و علاقه‏اش کامیابى خود و معیار غضبش، محرومیّت است.

8.  نسبت به تعهّداتش بى وفا است.

9.  نسبت به خیراتى که به مؤمنین مى‏رسد نگران، ولى نسبت به مشکلاتى که براى
مسلمین پیش مى‏آید، شاد مى‏شود.

10. امر به منکر و نهى از معروف مى‏کند.

11.  متحیّر، لجوج و متعصّب، کور و کر و لال است.

12. مضطرب و با دلهره و رسوا و ذلیل است.

13.  متکبّر، سرکش و طغیان‏گر و مغرور است.

14. مؤمنان را به استهزا مى‏گیرد و آنان را تحقیر مى‏کند.

15. بى‏صداقت و بى‏شهامت، ترسو و هراسان است.

16.  نان را به نرخ روز مى‏خورد.

17.  روحیه امتیازطلبى و خود برتربینى دارد.

18.  نسبت به ارشاد و دعوت دیگران بى‏تفاوت است.

19.  خود را اصلاح‏گر و دیگران را مفسد مى‏داند.

20. مریض است و روز به روز بر مریضى او افزوده مى‏شود.

21. اهل خدعه، حیله و نیرنگ است.(1)

 با توجّه با این ویژگى‏ها خداوند به پیامبرش مى‏فرماید؛

 «یا ایّها النبىّ جاهد الکفّار و المنافقین و اغلظ علیهم
و مأواهم جهنّم و بئس المصیر»(2)

 «اى پیامبر! با کافران و منافقان بستیز و بر آنان سخت گیر که جایگاهشان دوزخ
است و بد سرنوشتى دارند.»

پی نوشت ها:

1) تفسیر نمونه.

2) توبه، 73.