شکسته های دل :
دلبستگی رنج است .....
و هر چه به چیزها و آدمها دلبسته تر باشیم در رنج تریم .......
دلبستگی چون آب شوریست که هر چه بیشتر بخوریم تشنه تر می شویم
به خیال خام خود آمده بودم که بی نیازی را بیاموزم و دلبستگی به نیازها را آموختم
اما ......
اما دلبستگی ها مزید نیاز هایم شد ........
الهی ! رسالت خود بودن را به من بیاموز تا دلم تجلی گاه حضور عاشقانه تو باشد ....
من در این گوشه غربت چقدر جا مانده ام ....
عطر حضورت و حدیث دل سپردنم آرزوست
الهی ! رهاییم بخش از هر آنچه که در آن دلبستگی غیر تو باشد
خسته از دل سپردنم .... خسته از تکرار گفتن و شنیدن ....
خدایا خوب می دانم ... می دانم که بهترین پناهگاهم تویی !
حالا خودم را تبعید می کنم و پناه می برم به مخروبه دل بی تابم
اما .....
به زندگی باز می گردم
مرا ببخشید که ................
