قصیده گاویه!
| امروز روز شادی و امسال سال گل |
| نیکوست حال ما که نکو باد حال گل |
| امروز روز شــــادی و امسال سـال گاو! |
| نیکوست حال مـــــا که نکو باد حال گاو! |
| شاید بــه یمن عید بگیرد در این بهـــــار |
| رنگی ز شــــــــوق ، زندگی پر ملال گاو |
| ما ما کند، منم منم نکند گـــــــاه ادعـــا |
| احسنت بر تواضع و حسن خصــــال گاو! |
| گـــــــه شیر او شود کمک شیر مادران |
| شیری که خورده است ز مادر،حلال گاو! |
| ویزای هند گیــر و به دهلی برو سپس |
| آگاه شــو ز عزت و جــــاه و جلال گاو! |
| در جــــــــــاده موقع سفرت احتیاط کن |
| وقتی به روی تابلــــو بینی جمـال گاو! |
|
یک عدّه در فرنگ کـــــــه هستند گاوباز |
| لذت همــــــی برند ز جنگ و جدال گاو! |
| با مشت و مال گرچه بسی گاو می کشند |
| هم فیض می برند گه از مشت و مال گاو! |
| از مردمان گــــــــاو در این مرتع جهـــان |
| چون چشم خلق تنگ شد اینک مجال گاو! |
| زین خیل خوش علف چه بگویم که جمله را |
| جوع البقـــــر گرفتـــــه سراسر مثال گاو! |
| دنیـــــــــــا محل زرع ولی مــــا پی چَرا |
| «من گاو یا شما؟» شده اینک سوال گاو! |
|
از مهر گاو دم مزن اینقــــدر و هی مگو: |
| لرزد دلم چــــو بگذرد از ســــر خیال گاو |
| شد شیر و گوشت باعث این عشق بی ریا(!) |
| عاشق نگشته ای تو بر آن خط و خال گاو! |
*
| القصه بوالفضول! دعا کن ز جان و دل |
| باشد که گـــــاو خلق نزاید به سال گاو! |
بولفضول الشعرا
