اگر جای خدا بودی ...

خدایا!
می?دانم گناه کردن یک?جور ناراحت کردن توست. یک?جور کار خرابی است. گناه دنیای ما را زشت می?کند. تو دوست
نداری دنیا زشت باشد. اما
خدایا! تو حتماً بین گناه
و اشتباه فرق می?گذاری. راستش من گناه?های زیادی انجام داده?ام، ولی خیلی?هایش اشتباه بوده است. یعنی اشتباهی
گناه کرده?ام.

توی این دنیا هزار جور گناه وجود دارد که گاهی اوقات تشخیص دادنشان کار سختی است. اما چقدر خوب
است که تو کمکمان کرده?ای و گفته?ای گناه?ها چه شکلی?اند.

من فکر می?کنم شکستن یک شاخه گل گناه است. اذیت کردن یک پرنده هم. آلوده کردن یک جوی کوچک، یا دور ریختن دانه?های برنجی که
اضافه می?آید.

اینها را قلبم
به من گفته است.

فکر می?کنم قلب هر کسی به او می?گوید چه کارهایی گناه است. اما باید به قلب
اجازه داد که حرف بزند. اگر به او اجازه حرف زدن ندهیم یا به حرف?هایش گوش ندهیم یا
به حرف?هایش گوش ندهیم. او هم دیگر حرف نخواهد زد. آن وقت است که ما پشت سر هم گناه و اشتباه می?کنیم.

خدایا! مواظب قلبم باش. نکند دیگر حرف نزند.

بدون اینکه بخواهی جرزنی کنی یا بعضی چیزها را ندیده بگیری، فکر می?کنی
معمولاً روزی چند اشتباه داری؟ اگر جمع بزنی می?شود هفته??ای چند تا؟ و اگر حساب
همه را داشته باشی ماهی چند تا اشتباه می?شود؟

می?توانی چند تا از اشتباهات این هفته?ات را برای خدا بنویسی. راستی اگر
تو جای خدا بودی با کسی که هی اشتباه می?کند، و اشتباهاتش روی هم تلنبار می?شود، چه
می?کردی؟