روزی برای عشاق
همه ما با زوجی آسمانی که سراسر وجودشان مملو از اسوه و الگو بود و در ریز ترین
نکات خانه داری ، همسر داری، تربیت فرزند و ... می توانیم به آنها اقتدا کنیم، آشنا
هستیم . حضرت زهرا (س) و حضرت علی(ع) انسان هایی شیفته بودند که با الهام از عشقی
درونی ، خانه ای پر مهر را گستردند. روزى امیرالمؤمنین على (ع ) از فاطمه (س) طعام
خواست، آن حضرت جواب داد: در نزد من چیزى نیست، جز آنکه دو روز پیش، آن را به تو
خوراندم و من آن را براى خود و حسن و حسین نگه داشته بودم. على علیهالسلام
فرمودند: چرا در طول دو روز مرا مطلع نکردهاى، تا برایتان چیزى تهیه مىکردم؟
فاطمه (س) گفت: من از خدایم شرم کردم تو را به کارى بگمارم که قدرت تهیه و خرید آن
را ندارى.
فاطمه (س) با الهام از دستورات الهى و پدر بزرگوارش، نسبت به امیرالمؤمنین
فوقالعاده علاقهمند بود و هرگز برخلاف رضاى او گام برنمىداشت و برخورد و زندگیش
با مولا طورى بود، که غمها و غصههاى وارده در بیرون از خانه، با دیدار فاطمه (س)
برطرف مىشد، و حضرت على علیهالسلام خود در این باره مىفرمایند: سوگند به خدا،
من هرگز زهرا را به خشم نیاوردم و او را به کارى مجبور نساختم تا اینکه مرا در
فراقش گرفتار ساخت و متقابلاً او نیز مرا خشمگین نساخت، و هیچ وقت نافرمانى نکرد و
هرگاه من با او دیدار مىکردم، غمها و غصههایم از دلم برطرف مىشد. (1)این حدیث از
عشق و علاقهى شدید متقابل دو همسر معصوم حکایت مىکند، که در طول زندگى آنان نه
تنها کوچکترین اختلافى پیش نیامده است، بلکه مشکلات خارجى و اجتماعى با
دیدار محبتآمیز آنها مرتفع مىگردید. گریه فاطمه (س) براى على (ع) در حال
مرگ شدت علاقه فاطمه به امیرالمؤمنین را در بر دارد.
و بالاخره چون خبر شهادت زهرا را به على (ع) دادند، آن حضرت در حال حرکت به
زمین افتاد و هرچه خواست بلند شود ممکن نشد.(2) احادیث و قضایاى تاریخى نشان
مىدهد، که در میان على و فاطمه علیهماالسلام محبت، عشق و علاقهى فوقالعادهاى
حاکم بود، که در فراق فاطمه، على به حالت غشوه مىافتد و صبر و توانش به ناتوانى و
کمصبرى تبدیل مىگردد، و فاطمه علیهاالسلام نیز هرگز على و یارى على را فراموش
نمىکند. امیرالمؤمنین چون پیکر پاک فاطمه علیهاالسلام را بر خاک سپرد، دست دعا به
سوى آسمان برداشت و در حق زهرا چنین دعا کرد: خدایا! من از دختر پیامبرت راضى هستم.
بارالها! فاطمه علیهاالسلام نگران و مضطرب بود، تو او را آرامش بخش، خداوندا! زهرا
از دوستان و فرزندان مفارقت کرد، تو او را وصل کن. پروردگارا! به فاطمه علیهاالسلام
ظلم کردند تو خود حاکم باش. (3) همهى این فرازها نشان مىدهد که فاطمهى زهرا با
داشتن مقام عصمت نسبت به حقوق شوهر چقدر ارزش قائل بوده و چهسان نگران بوده است که
نسبت به مقام ارجدار شوهرش على بن ابیطالب (ع) مسئول باشد .
روایت شده که روزى حضرت على علیهالسلام و همسرش حضرت زهرا علیهاالسلام به صحرا
رفته به هنگام خوردن خرما با گفتن کلماتى مزاح کردند. على (ع) فرمود: اى فاطمه!
رسول خدا مرا بیشتر دوست مىدارد. حضرت زهرا (س) گفت: از سخن تو عجب است! آیا
مىشود پیامبر اکرم (ص) تو را بیش از من دوست داشته باشد در حالى که من میوهى دل
او و عضوى از پیکرش و شاخهاى از شاخسارش مىباشم و غیر از من فرزندى ندارد؟! على
(ع) فرمود: اى فاطمه! اگر سخن مرا قبول ندارى بیا تا نزد پدرت حضرت رسول (ص) برویم!
سپس آن دو با هم نزد پیامبر رفتند. حضرت فاطمه پیشدستى کرده گفت: اى رسول خدا!
کدام یک از ما دو نفر نزد تو محبوبتریم؟ من یا على؟! رسول خدا صلى اللَّه علیه و
آله فرمود: تو به من محبوبترى و على از تو براى من عزیزتر است. (5)
مباهات حضرت علی به همسری فاطمه
(س)
شخصیت بزرگی چون علی(ع) به همسری فاطمه(س) افتخار می کند و همسری با او را برای
خود فضیلت و ملاک برتری بر دیگران و شایستگی پذیرش مسئولیت های سنگینی چون رهبری
جهان اسلام می داند. در جریان شورای شش نفره که برای تعیین خلیفه تشکیل شده بود
حضرت خطاب به سایر اعضا فرمود: «آیا در بین شما به جز من کسی هست که همسرش بانوی
زنان جهان باشد؟»
تنها تسلی بخش علی(ع)
حضرت بعد از شهادت فاطمه خطاب به ایشان فرمودند: با چه کسی آرامش یابم ای دختر
محمد؟ من به وسیله تو تسکین می یافتم؛ بعد از تو با چه کسی آرامش یابم . پس از او
آسمان و زمین در نظرم زشت می نماید و هیچ گاه اندوه دلم نمی گشاید. چشمم بی خواب، و
دل از سوز غم سوزان است.
حال شما قضاوت کنید خانه ای که ساکنان آن سرشار از مهر و وفا و دوستی
هستند و در عشق ورزیدن نسبت به هم با تمام وجودشان سرمایه گذاری می نمایند و به
طریقی حتی راه و رسم عشق ورزی را می آموزند شایسته سرمشقی برای عشاق نیستند؟ آیا
بهتر نیست با وجود چنین الگوهایی عاشق، در برگزاری روزهایی مثل ولنتاین که ریشه در
فرهنگ بیگانه دارد و تفسیر عشق آن با آنچه ما عشق می خوانیم متفاوت است؛ تجدید نظر
کرده و روز عشاق را روزی مرتبط با الگوهای اصیل خودمان قرار دهیم؟ و رفتار آنان
را بهانه ای برای اظهار علاقه ومحبت بدانیم؟
پی نوشت ها:
1ـ بحارالانوار، ج 43، ص 134- عوالم، ج 11، ص 328- جلاءالعیون شبر، ج 1، ص 170.
2 ـ جلاءالعیون 1، ص 219 و بحار ج 43 ص 187
3ـ خصال، ج 2، ص 373- بحارالانوار، ج 103، ص 256- 257- عوالم، ج 11، ص 521.
4ـ سفینه، ج 1، ص 561: لا شفیع للمرأة انجح عند ربّها من رضا زوجها.
5ـ فاطمه الزهراء علیهاالسلام بهجة قلب المصطفى/ احمد الرحمانى الهمدانى/ ص
287.
6-بحار الانوار ج42
