مژده ای دل خدای عشق رسید
شاهدان را لقای عشق رسید
جان به پایش کنید قربانی
عاشقان خونبهای عشق رسید
وقتی همهمه فرشتگان، سکوت هفت آسمان را به هم می‌ریزد؛ وقتی آن همه ستاره به میهمانی چشمان حبیب خدا رفته‌اند؛ وقتی ماه برای آمدنش این پا و آن پا میکند و خورشید،
مبهوتِ هیبت ستاره‌ای در زمین می‌ماند؛ وقتی آیه تطهیر برای جاری شدن بی‌تابی میکند و عطر گلهای تکبیر در هوا بیداد، یعنی که احسن‌الخالقین،
تمام جلوه‌های آسمانی را در کالبد زمینی گنجانده است؛ یعنی که روحی بزرگ و آیه‌ای مقدس را در لفافی از جنس بشر پیچیده است.
او کیست جز حسین (ع)؛ ستاره‌ای که ردّ درخشان حضورش، دستان خالی زمین را به حضور نُه چراغ هدایت، مزین میکند.
او کیست جز ابوالائمه که محفل آل‌کسا را با قدم‌های سرخش رونق می‌دهد؟ کیست جز خامس آل عبا، که فوجی از ملائک را به شوق سیاحتش، از عرش به فرش می‌کشاند؟
سرور جوانان بهشت آمده است. زمین حق دارد برای در آغوش گرفتن رکنی از بهشت، دستانش بلرزد و پاهایش سُست شود.
چه کسی در بزرگی نسب به قدر و پایه حسین (ع) خواهد رسید. نسبش را باید در عطر جان‌فزای رسول الله بجویی؛
نسبش را باید در جنس لطیف یاس جست‌وجو کنی. نسب حسین به پایه‌های کعبه می‌رسد؛ به علی.
رواست که تن‌پوشش، پرنیان پر جبرئیل باشد و کامش را از شیره جان رسول برگیرند. رواست که شفاعت قدومش، فرشته مطرود عرش (یعنی فطرس) را مقرب درگاه سازد،
تا از شوق این شرافت، بر جماعت فرشتگان فخر فروشد ...
امام حسین (ع) فرموده‌اند:
کسی که گرفتاری و اندوه م?منی را برطرف کند و او را آسوده کند، خداوند گرفتاری و اندوه دنیا و آخرت را از او رفع میکند. (بحارالانوار، ج 78، ص 122)
فرا رسیدن سالروز میلاد سومین خورشید عالمتاب آسمان امامت و ولایت، حضرت امام حسین (ع)،سرور و سالار شهدا بر تمامی مسلمین جهان تبریک و تهنیت باد.
