مینیسک در مفصل زانو قرار دارد و اتصال دهنده استخوان ران و درشت نی ساق پا است. پارگی منیسک از شایع ترین آسیب های زانو است و در ورزشکاران و بخصوص آنهایی که ورزش های پر برخورد مثل فوتبال را انجام می دهند بیشتر است.

حتما تا به‌حال شنیده‌اید که فلان بازیگر فوتبال دچار پارگی منیسک یا مینیسک شده است. اما این مینیسک معروف چیست؟

منیسک ها بافت هایی شبه غضروف، ولی به مراتب محکم تر ار آن و با خاصیت ارتجاعی زیاد مثل لاستیک هستند.

آنها مانند بالشتکی در بین دو استخوان اصلی تشکیل دهنده مفصل زانو، یعنی بین استخوان ران و استخوان ساق پا قرار گرفته اند.

سطح مقطع منیسک مثلثی شکل است و به حاشیه بالایی بین مفصل زانو متصل است.

در هر زانو دو مینیسک وجود دارد که مینیسک بیرونی آن را مینیسک جانبی و مینیسک داخلی آن را، مینیسک میانی می‌نامند.

از آنجا که مینیسک سطح مفصل استخوان زانو را می‌پوشاند، باعث استقامت و پایداری زانو می‌شود.

وظیفه اصلی منیسک ها جذب ضربه هایی است که به زانو وارد می شود. در موقع دویدن، هر بار که کف پای ما به زمین می رسد، استخوان ساق و ران در مفصل زانو، به شدت به یکدیگر 

کوبیده می شوند ومنیسک با قرار گرفتن بین این دو استخوان، شدت این ضربه را کاهش می دهد.

مینیسک نقش بسیار مهمی در جذب یک سوم ضرباتی که به سطح غضروف مفصل زانو وارد می‌آید، دارد و برداشتن آن می‌تواند سبب تخریب مفصل زانو شود.

بسته به اینکه شکل پارگی منیسک چگونه است و در کدام قسمت آن قرار دارد، این پارگی ها به انواع مختلفی تقسیم می شوند. پارگی منیسک ممکن است

طولی، عرضی، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از آنها باشد.

بسیاری از اوقات پارگی منیسک در حین ورزش، با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط همراه است.

علل پارگی منیسک زانو

 پارگی ناگهانی منیسک معمولا در حین ورزش ایجاد می شود.

حرکاتی مانند چرخش بدن روی زانوی خم شده که موجب می شود ران روی ساق پا بچرخد و یا تکل خوردن در حین فوتبال، می تواند موجب این پارگی شود.

البته توجه داشته باشید پارگی مینیسک مختص فوتبالیست‌ها نیست. کشتی‌گیران و اسکی بازان نیز دچار این مشکل می‌شوند.

همچنین در کارگرانی که در وضعیت چمباتمه کار می‌کنند مثل کارگران معدن هم پارگی مینیسک شایع است.

در واقع هر چرخش‌ یا حرکت ناگهانی در وضعیت خمیدگی زانو می‌تواند باعث پارگی مینیسک شود.

پارگی منیسک ها اکثرا در قسمت خلفی یا پشتی منیسک ایجاد شده و سپس می تواند به قسمت های دیگر آن گسترش یابد.

شیوع پارگی در هر دو منیسک داخلی و خارجی برابر است.

پارگی منیسک ممکن است طولی باشد که معمولا از قسمت های خلفی منیسک شروع شده و می تواند به قسمت های قدامی یا جلویی منیسک گسترش یابد.

این منیسک که حالا در اثر پارگی به دو قسمت داخلی و خارجی تقسیم شده است، می تواند تحت فشار استخوان ران قرار گرفته و دو قسمت داخلی و خارجی آن از هم باز شود. ایجاد این 

وضعیت موجب قفل شدن زانو می شود.

پارگی منیسک ممکن است عرضی یا مایل باشد. در این موارد که بیشتر در افراد مسن دیده می شود، پارگی از لبه داخلی منیسک شروع شده و به طرف لبه خارجی آن گسترش میابد.

این نوع پارگی معمولا موجب قفل شدن زانو نمی شود.

گاهی اوقات پارگی منیسک در افراد مسن و بدون حرکات ورزشی ایجاد می شود.

با افزایش سن، منیسک مانند دیگر بافت های بدن کم کم ضعیف و نازک شده و ممکن است در اثر یک فشار مختصر پاره شود.

گاهی حرکاتی مثل بلند شدن از روی یک صندلی اگر بطور نامناسب انجام شود، مثلا اگر زانو چرخیده باشد، می تواند در یک فرد مسن موجب پارگی منیسک شود.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

منابع:

ایران ارتوپد – دکتر مهرداد منصوری

جام جم آنلاین