حضرت
رقیه خاتون

میلاد
کوثر ثانی

نام گذاری
حضرت رقیه (علیهاالسلام)

نام
رقیه در تاریخ

پژوهشی
در دیدگاه‏های تاریخی در مورد حضرت رقیه (علیهاالسلام)

گفتار
کتاب‏های تاریخی

دیدگاه
آیت الله العظمی گلپایگانی (ره)

میلاد
کوثر ثانی

درباره
سنّ شریف حضرت رقیه (علیهاالسلام) در میان تاریخ نگاران اختلاف نظر وجود
دارد. اگر اصل تولد ایشان را بپذیریم، مشهور این است که ایشان سه یا چهار
بهار بیشتر
به خود ندیده و در روزهای آغازین صفر سال 61 ه .ق، پرپر شده است.

بر
اساس نوشته‏های بعضی کتاب‏های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه (علیهاالسلام)،
امّ اسحاق
است که پیش‏تر همسر امام حسن مجتبی (علیه‏السلام) بوده و پس از شهادت
ایشان، به
وصیت امام حسن (علیه‏السلام) به عقد امام حسین (علیه‏السلام) درآمده است.(1)
مادر حضرت
رقیه(علیهاالسلام) از بانوان بزرگ و با فضیلت اسلام به شمار می‏آید. بنا
به گفته
شیخ مفید در کتاب الارشاد، کنیه ایشان بنت طلحه است.(2)

نام
مادر حضرت رقیه (علیهاالسلام) در بعضی کتاب‏ها، ام‏جعفر قضاعیّه آمده
است، ولی
دلیل محکمی در این باره در دست نیست. هم چنین نویسنده معالی السبطین، مادر
حضرت رقیه
(علیهاالسلام) را شاه زنان؛ دختر یزدگرد سوم پادشاه ایرانی، معرفی می‏کند
که در
حمله مسلمانان به ایران اسیر شده بود. وی به ازدواج امام حسین
(علیه‏السلام) درآمد
و مادر گرامی حضرت امام سجاد (علیه‏السلام) نیز به شمار می‏آید.(3)

این
مطلب از نظر تاریخ نویسان معاصر پذیرفته نشده؛ زیرا ایشان هنگام تولد
امام سجاد
(علیه‏السلام) از دنیا رفته و تاریخ درگذشت او را 23 سال پیش از واقعه
کربلا، یعنی
در سال 37 ه .ق دانسته‏اند. از این رو، امکان ندارد او مادر کودکی باشد که
در فاصله
سه یا چهار سال پیش از حادثه کربلا به دنیا آمده باشد. این مسأله تنها در
یک صورت
قابل حل می‏باشد که بگوییم شاه زنان کسی غیر از شهربانو (مادر امام
سجاد (علیه‏السلام))
است.

نام گذاری حضرت رقیه
(علیهاالسلام)

رقیه
از «رقی» به معنی بالا رفتن و ترقی گرفته شده است.(4) گویا این اسم لقب
حضرت بوده
و نام اصلی ایشان فاطمه بوده است؛ زیرا نام رقیه در شمار دختران امام
حسین(علیه‏السلام) کمتر به چشم می‏خورد و به اذعان برخی منابع، احتمال این که
ایشان همان
فاطمه بنت الحسین (علیه‏السلام) باشد، وجود دارد.(5) در واقع، بعضی از
فرزندان امام
حسین (علیه‏السلام) دو اسم داشته‏اند و امکان تشابه اسمی نیز در فرزندان
ایشان وجود
دارد.

گذشته
از این، در تاریخ نیز دلایلی بر اثبات این مدعا وجود دارد. چنانچه در
کتاب تاریخ
آمده است: «در میان کودکان امام حسین (علیه‏السلام) دختر کوچکی به نام
فاطمه بود
و چون امام حسین (علیه‏السلام) مادر بزرگوارشان را بسیار دوست می‏داشتند،
هر فرزند
دختری که خدا به ایشان می‏داد، نامش را فاطمه می‏گذاشت. همان گونه که
هرچه پسر
داشتند، به احترام پدرشان امام علی (علیه‏السلام) وی را علی می‏نامید».(6)
گفتنی است
سیره دیگر امامان نیز در نام گذاری فرزندانشان چنین بوده است.