خـداحافظ ای سـجده گاه عـلی(ع)
خـداحافظ ای اشــک و آه عـلی(ع)
خـداحافظ ای شــهـر دلــواپـسـی
خـداحافظ ای دورۀ بــی کــســی
خـداحافظ ای قـلـب بـی تـاب مـن
که شدبعد از این خاک محراب من
خـداحافظ ای فـــرق افـــروخــتــه
خـداحافظ ای خــانــه ســوخــتــه
خـداحافظ ای نــخـل هـای فــدک
کـه بــودی بــهـانـه بــرای کـتــک
خـداحافظ ای سـیـنـه های کـباب
که عالم بفرق عـلی(ع) شد خراب
خـداحافظ ای بـسـتـر غـرق خـون
خـداحافظ ای صـــورت لالـه گــون
خـداحافظ ای عـــقــدۀ در گـــلــو
کـه بـایــد شـوم بـا گــلـم روبــرو
خـداحافظ ای شهربی فـاطمه(س)
شـده عـمـر غـم های من خاتمه
خـداحافظ ای خــاطــرات عـلی(ع)
که تـیـغ جـفـا شـد برات عـلی(ع)
خـداحافظ ای درد و رنــج و مـلال
عـلـی(ع) را نـمائـیـد دیـگـر حـلال
خـداحافظ ای کــودکــان یــتــیــم
علی(ع) شدز اشک شمادل دونیم
خـداحافظ ای بـی کـسـان غـریـب
که وصـل حبـیـبم مـرا شد نصیـب
خـداحافظ ای غصـه هـای علی(ع)
کـه دیـگـر نـیایـد صـدای عـلـی(ع)
منبع شعر: کتاب زمزمه های دلجو، ص۴۵.
