فیبروم یا فیبروئیدهای رحمی به توده های غیر سرطانی و خوش خیم که در ناحیه رحم رشد می کنند، اطلاق می شود. بسیاری از زنان دارای فیبروم های رحمی می باشند.
این فیبروم ها می توانند در جاهای مختلف رحم رشد کنند و اندازه آنها معمولا متفاوت می باشد. برخی اوقات این فیبروم ها باعث درد و ناراحتی فرد می شوند، اما به طور معمول خطرناک نیستند و زندگی فرد را تهدید نمی کنند .
تشخیص زودهنگام فیبروم های رحمی بسیار مهم است و گام مهمی در جلوگیری از برداشتن رحم (هیسترکتومی) در آینده خواهد بود .
شناسایی فیبروئیدهای رحمی
تا کنون علت قطعی ایجاد فیبروم های رحمی در خانم ها پیدا نشده است، بنابراین با در نظر گرفتن راه های زیر می توانید وجود و یا عدم وجود فیبروئید های رحمی را در خودتان مشخص کنید.
باید بررسی کنید که آیا علایم فیبروئید های رحمی در شما وجود دارد و یا نه.
شایع ترین علایم فیبروئید های رحمی شامل موارد زیر می باشد :
- خونریزی های غیر طبیعی وزیاد در عادت ماهانه
- درد و فشار در ناحیه لگن
- طولانی بودن خونریزی های ماهانه
- خونریزی بین دوره قاعدگی
- بزرگ شدن شکم
- کمردرد
- پا درد
- درد در حین رابطه جنسی با همسر
اگر علایم ذکر شده را دارید، باید فورا به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید و وضعیت خود را بگویید.
متخصص زنان آزمایش های لازم را جهت اثبات قطعی فیبروئید رحمی تجویز می کند.
برای این منظور لازم است که معاینات ناحیه لگن توسط پزشک انجام گیرد. همچنین داخل رحم شما بررسی و معاینه می شود.
برای بررسی بیشتر سونو گرافی انجام می گیرد تا تعداد و اندازه و محل فیبروئیدهای رحمی مشخص شود.
همچنین ممکن است بنا به صلاحدید پزشک متخصص، آزمایش هایی نظیر سی تی اسکن و ام آر آی نیز انجام گیرد تا از وجود فیبروئید های رحمی مطمئن شوید.
آزمایش خون و ادرار نیز در صورت لزوم تجویز می شود.
متخصص زنان پس از بررسی تمام آزمایش های لازم و در صورت قطعی شدن فیبروئید های رحمی، راه های درمانی لازم را به بیمار ارائه می دهد.
توصیه ها
اگر فیبروئید رحمی در شما تشخیص داده شد، به توصیه های زیر عمل کنید:
1- نباید خودتان را سرزنش کنید ، بلکه باید بدانید که هنوز علت قطعی ایجاد فیبروئیدهای رحمی معلوم نیست، اما راه های درمانی برای آن وجود دارد.
2- اگر دچار هر گونه درد شدید و مداوم گشتید، حتما با پزشک خود در میان بگذارید.
3- افرادی که دچار فیبروم های رحمی می شوند، معمولا خونریزی های قاعدگی نامنظم دارند و در بین پریودهای خود، خونریزی می کنند. بنابراین توصیه می شود که حتما وسایل لازم مانند نوار بهداشتی را همیشه همراه خودشان داشته باشند تا در صورت نیاز، دچار سردرگمی نشوند.
4- اگر فردی هستید که به فیبروم های رحمی مبتلا هستید و می خواهید برای باردار شدن اقدام کنید، حتما در نظر داشته باشید که ممکن است مدتی طول بکشد تا حاملگی رخ دهد. این گفته اشتباه است که همه افرادی که دارای فیبروم های رحمی هستند، نمی توانند حامله شوند. اگر تحت نظر پزشک باشید، احتمال حاملگی در شما افزایش می یابد.
آمارها نشان می دهد که بسیاری از افرادی که فیبروم های رحمی داشتند، توانستند باردار شوند و بارداری موفقی هم داشته اند.
5- معاینات دوره ای را فراموش نکنید. به این دسته از افراد توصیه می شود که هر سه تا شش ماه یک بار به پزشک متخصص زنان مراجعه کنند. این پیگیری ها به این دلیل انجام می شود تا معلوم شود که آیا فیبروم بزرگ شده یا نه و یا اینکه آیا فیبروم جدیدی به وجود آمده است یا نه.
7- فیبروم های رحمی به دلیل ایجاد خونریزی و یا ایجاد درد در حین مقاربت جنسی، ممکن است تغییراتی را در رابطه جنسی شما با همسرتان ایجاد کنند. بنابراین حتما از پزشک خود در این خصوص راه کارهای لازم را جویا شوید.
8- بسیاری از فیبروم های رحمی نیاز به عمل جراحی ندارند. تخمین زده می شود که حدود 20 درصد از زنان زیر سن 50 سال، به فیبروم رحمی مبتلا هستند که بیشتر آنها بدون نیاز به جراحی، زندگی سالمی دارند و می توانند باردار شوند.
9- در صورت مشاهده هر گونه تغییر در وضعیت جسمی خود حتما به پزشک مراجعه کنید.
10- افراد کمبتلا به فیبروم رحمی به دلیل خونریزی زیاد قاعدگی، آهن زیادی از دست می دهند. بنابراین رژیم غذایی آنها باید سرشار از آهن باشد و در صورت صلاحدید پزشک از قرص آهن استفاده کنند.
11- از مصرف قرص های ضد بارداری که حاوی مقادیر زیادی هورمون استروژن هستند، جدا خودداری کنید.
12- اگر وجود فیبروم در شما اثبات شد، برای تایید غیر سرطانی بودن آن، آزمایش های لازمی را که پزشک تجویز می کند، انجام دهید.
13- اگر فیبروم رحمی به سرعت رشد کند و بزرگ شود، حتما باید بررسی های بیشتری را در خصوص سرطانی بودن آن انجام داد.
14- اگر فیبروم در مکانی از رحم قرار گرفته باشد که مانع از بارداری شما شود، می توان بسته به شرایط و صلاحدید پزشک، آن را با روش های دارویی یا جراحی برداشت.
