ای شمع بـزم دین، یا باقرالعلوم
وی آیـــت مبیـــن، یا باقرالعلوم
ای سرور امم، وی پنجمین امام
معصــوم هفتمین، یا باقرالعلوم
ای مهر دل فروز، در آسمان علم
وی یار مه جـبـیـن، یا باقرالعلوم
ای حجت خـــدا، ما را شفیع شو
در روز واپســـــین، یا باقرالعلوم
ای آفتاب علـــم، آئینـــهی کمال
چشم و چراغ دین، یا باقرالعلوم
محسن حافظی
امام باقر (علیهالسلام) فرمودند: همانا این زبان، کلید هر نیک و بد و خیر و شر است، پس سزاوار است که م?من، بر زبان خویش مُهر بزند، همانگونه که بر طلا و نقرهاش لاک و مُهر میزند. (تحف العقول، ص 298)
ملایک، دست افشان کدام حادثهی شگفتند که گاهوارهی غرق نورش را در عرش، دست به دست میچرخانند؟
کدام خورشیدِ روشن در پیشانی میلاد شکفتنش، آسمان و زمین را در نور شناور میسازد؟
دستهایش ستون هفت آسمانند که شکوفههای یقین دادهاند.
دریچههای بسته جهل، روبروی نگاهش به سمت آسمانی از معرفت گشوده میشوند و تمام منابر، بوی حکمت میگیرند تا کلمات، بال و پر بگیرند در هوایی گسترده.
میآید و چشمهای روشنش میجوشد از بطن آسمانها و جاری میشود بر گستره خاک زمین، عطر گام هایش میپیچد در عالم...
دریچههای آسمان باز میشود تا آبروی زمین، معصوم هفتمین، «باقرالعلوم»، هرچه روشنایی را با خویش به ارمغان بیاورد...