سال نومی شود.زمین نفسی دوباره می کشد.برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند
و پرنده های خسته بر می گردند و دراین رویش سبز دوباره...من...تو...ما...
کجا ایستاده اییم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟...پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟...
زمین سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد و
چون همیشه امیدوار وسال نو پیشاپیش مبارک...

امسالم گذشت با بدی و خوبیش با زشتی و زیباییش با تولد و مرگش با همه چیزاش گذشت و رفت امیدوارم سالی که در پیش رو دارید سالی سرشار از خیر و برکت و شادی و موفقیت و عاقبت به خیری برای خودتون و خانوده محترمتون باشه

یه تشکر ویژه ویژه هم باید از خانم دکتر عزیز مدیریت محترم وبلاگ سروش دل بکنم که با وجود این همه مشغله کاری و گرفتاریهای خودشون بازم اینجارو رها نکرد و مثل همیشه با مدیریت قوی خودشون نذاشت چراغ سروش دل خاموش بمونه

جا داره یادی هم بکنیم از مادر عزیزشون که دیگه در کنارشون نیست و نوروز امسالو با جای خالیش و مرور خاطرات شیرین گذشته اون مادر باید بگذرونن

من حقیرم یک سالی در خدمتتون بودم درسته حضور پر رنگی نداشتم اما سر زدن به سروش دل جز کارهای هر روزم بود و می اومدم و از مطالب زیبای همگی دوستان استفاده میکردم

فکر میکنم این آخرین پستم تو امسال باشه در ضمن من به سلامتی عازم سفر کربلا هستم نایب الازیاره از طرف همگیتون هستم

شما هم برا من رو سیاه دعا کنید

یا حق