آرام بخواب!

بخواب و خیالت از جانب ما تخت باشد؛

ما خیلی به فکرت باشیم، لایکت می کنیم در این دنیای مجازی.!!

اما در دنیای حقیقی، تو و امثال تو کثیفین، فقیرین، گدایین و شاید هم دزد...

نگاهمان به تو، همیشه از بالاست به پائین، حتی اگر قد و قواره مان نصف تو باشد؛

بخواب پیرمرد، ما از همین جا با تو گپ میزنیم، حالت را می پرسیم، از خاطراتت می گوییم، دستی روی شانه ات می کشیم و

خداقوتی می گوییم.

اما سعی کن در دنیای حقیقی جلوی ما سبز نشوی، سعی کن هنگام عبور از خیابان شلوغ، با ما هم قدم نشوی، سعی کن 

باباری به دوش و چهره ای خسته به تور ما نخوری.

هر چه می خواهی بگویی، از همینجا بگو؛ از کار و کاسبی ات، از درآمدت، از خانواده و عیال بیمارت، از سن و سالت بگو، سقفی

روی سر داری؟ نان شب چطور؟ هرچی بگویی اینجا، گوش می دهیم. فقط اینجا، نه بیشتر!

.

.

.

.

و این هم یک نوع انساندوستی وهمنوع نوازی هست بسبک مجازی

اما در دنیای حقیقی چه ؟