اولین مشکلی که لباس‌ها حتی لباس‌های نو می‌توانند در افراد ایجاد کنند، آلرژی است. اما عوامل دیگری هم به‌وسیله لباس منتقل می‌شوند که خطرناک‌تر هستند.

قارچ های سطحی

قارچ های سطحی مانند تینه‌‌آ ورسیکالر یکی از این نمونه‌هاست. تخم‌ انگل‌ها هم در برخورد با دست‌های آلوده افراد، لباس‌ها را آلوده می‌کنند. تفاوتی هم نمی‌کند این دست‌ها متعلق به چه کسی باشد. فرد پارچه‌بافت، پارچه‌فروش، خیاط، فروشنده و افرادی که لباس را پرو کرده‌اند تا خود شما که لباس را برای خود، همسر یا فرزندتان خریداری می‌کنید.

انگل های مهم

از مهم‌ترین انگل‌هایی که گستردگی جهانی نیز دارد، می‌توان به انگل اکسیور یا کرمک اشاره کرد که انگل یا تخم آن به‌راحتی با یک خارش مقعدی زیر ناخن‌ها می‌رود و با دست زدن فرد آلوده به هر لباس یا هر جایی آنها را آلوده می‌کند.

شپش و تخم آن نیز، یکی دیگر از این انگل‌هاست که در بعضی از مدارس و در برخی کشورها هنوز شایع است و می‌تواند به‌راحتی از فردی به فرد دیگر و حتی با یک پرو ساده منتقل شود.

بعد از بیماری‌های قارچی و انگل‌ها، بیماری‌های ویروسی قرار دارند. ویروس‌ها انواع زیادی دارند. از ویروس آنفلوانزا گرفته تا ویروس هپاتیت و... اگر لباس‌ها به هر ترتیبی به ویروس‌ها آلوده شوند، می‌توانند آلودگی را به افراد استفاده‌کننده از آن منتقل کنند.

میکروب های آلوده

میکروب‌ها هم از طریق لباس افراد را آلوده می‌کنند، اما میزان آلودگی به میکروب‌ها به واسطه استفاده از لباس کمتر است.

مشکلات لباس های کهنه

مشکلات بالا مربوط به لباس‌های نو بود. حال در نظر بگیرید که لباس‌های کهنه و دست‌دوم یا در اصطلاح تاناکورایی، چه آلودگی‌هایی ایجاد خواهند کرد. قطعا خطر استفاده از این لباس‌ها و انتقال بیماری‌ها به‌خصوص بیماری‌های ویروسی و انگلی در آنها بسیار بیشتر است.

هر جایی ننشینید

مساله دیگری که متاسفانه بسیاری از وقت‌ها می‌بینیم این است که افراد به‌راحتی روی سطوح مختلف و آلوده مانند سطح زمین، روی پله‌ها، کف مترو و جاهای مختلف می‌نشینند، بدون اینکه چیزی روی این سطوح پهن کنند. در نتیجه لباسی که بر تن دارند با آلودگی‏هایی که روی این سطوح است، به‌راحتی آلوده می‌شود.

قطعا این قبیل مکان‌ها که آلوده به خاک هستند از آلودگی بالاتری برخوردارند. در این صورت برخی بیماری‌های انگلی دیگر، بیماری‌های قارچی غیر از قارچ‌های سطحی، بیماری‌های میکروبی که درخاک به‌خصوص خاک مرطوب زندگی می‌کنند، فرد را آلوده می‌کنند. چون انتقال عوامل بیماری‌زا از خاک بیشتر است.

بنابراین توصیه می‌کنم هر جایی ننشینید. چون کف کفش‌ها آلودگی بسیار بالایی دارد. افراد با کفش به دستشویی‌های عمومی می‌روند و انواع آلودگی‌ها مانند سالمونلا، اشرشیاکولی، کلبسیلا و... به کف کفش‌هایشان چسبیده است و شما به راحتی روی این آلودگی‌ها می‌نشینید، لباستان را آلوده می‌کنید، با لباس آلوده به خانه می‌روید و آنها را در جالباسی و در کنار سایر لباس‌ها قرار می‌دهید و حجم انبوهی از عوامل بیماری‌زا را از خارج از منزل وارد خانه می‌کنید و باعث بیمار شدن خود و به‌خصوص کودکان و نوزادانتان می‌شوید.

ضمن اینکه برخی از آلودگی‌های لباس با شستشوی معمولی از بین نمی‌روند، مگر آنکه درجه حرارت آب بالا باشد یا از مواد ضدعفونی‌کننده استفاده شود.

لباس کار را در منزل نپوشید

توصیه دیگرم مربوط به افرادی است که در محل کارشان از لباس کار استفاده می‌کنند. این افراد باید قبل از رسیدن به منزل، لباس کارشان را دربیاورند، دست و صورتشان را بشویند، کفش‌هایشان را تعویض کنند، اگر محل کارشان حمام دارد ابتدا دوش بگیرند و بعد به منزل بروند، زیرا محیط کارخانه، کارگاه‌ها و... علاوه بر آلودگی‌های میکروبی، انگلی و ویروسی آلوده به مواد سمی و صنعتی هم هستند.

در نتیجه با انتقال آنها احتمال بیمار شدن افراد به‌خصوص افراد خانواده افزایش پیدا می‌کند، بنابراین هیچ‌گاه با لباس کارتان به منزل، رستوران، اتوبوس، مترو و... نروید.

با لباس بیمارستان خانه نروید

مطلب مهم دیگر مربوط به کسانی است که به ملاقات بیماران در بیمارستان‌ها می‌روند. بسیاری از افراد به واسطه همین لباس‌هایی که بر تن دارند، مقدار زیادی از عفونت‌های بیمارستانی را که به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم شده‌اند به خانه می‌برند.

در واقع ملاقات‌کنندگان با نشستن روی تخت بیماران و صندلی‌ها، دست‌زدن به دستگیره‌ها، تخت بیمار و سایر سطوح و حتی انداختن موبایل‌هایشان روی تخت بیمار یا قرار دادن آن در قسمت‌های دیگر به‌راحتی به آلودگی‌های بیمارستانی و میکروب‌ها مبتلا می‌شوند.

خود  موبایل که امروزه همه افراد در دست دارند، یکی از کانون‌های عوامل بیماری‌زا و عامل پراکنده‌کردن انواع میکروب‌ها، ویروس‌ها و انگل‌هاست.

زمان شستشو متغیر است

میزان و مدت‌زمان شستشوی لباس‌ها بستگی به فرد،‌ کارش و اینکه با لباس‌های مختلف به چه جاهایی می‌رود، دارد. معمولا بهتر است هر لباسی حداکثر بیش از دو روز پوشیده نشود، زیرا هم خود فرد باید تمیز و عاری از بوی عرق باشد و هم اینکه وقتی لباس کثیف است، آلودگی‌ها را بیشتر به خود جذب می‌کند.

به همه مردم توصیه می‌کنم لباس‌هایتان را از جاهایی خریداری کنید که لباس‌ها در معرض گردوخاک و دود و آلودگی‌های مختلف نباشد. بارها در سطح شهر دیده‌ایم که فروشنده‌ها روی سطح خاک و خیابان یک تکه‌پارچه انداخته و لباس‌هایشان را برای فروش بدون آنکه پوششی داشته باشد، روی آن می‌ریزند و رهگذران مختلف با دست‌هایی که قطعا می‌تواند به انواع عوامل بیماری‌زا آلوده باشد، آنها را زیر و رو می‌کنند.

بهتر است در نگهداری لباس‌هایتان هم دقت فراوانی به خرج دهید، زیرا هوا و زمین آلوده به‌راحتی لباس را آلوده و خود ما را بیمار می‌کند. لباس‌هایتان را در جای محفوظی نگهداری کنید تا باعث آلودگی یا انتشار آلودگی نشوند.

در شستشوی لباس‌هایتان نهایت دقت را بکنید. بهتر است با ماشین‏لباسشویی و با درجه حرارت بالا، لباس‌ها را بشویید و بعد لباس‌ها را اتو کنید، زیرا بسیاری از تخم‌ انگل‌ها با شستشو نیز از بین نمی‌روند و لباس حتما باید اتوی داغ شود.

به هر جا دست می‌زنید، به‌خصوص هنگام غذاخوردن دست‌هایتان را بشویید و به هیچ وجه دست هایتان را با لباس خشک نکنید.