اینها جملگی موقعیت های مسئله سازی هستند ؛ زیرا ابراز احساسات یا به لحاظ فیزیکی غیر ممکن است و یا بیش از آنچه به حل مسئله کمک کند ،مسایل بیشتری ایجاد می کند .

روش هایی که در این مقاله می خوانید ، برای ابراز رنجش و ناراحتی در این شرایط دشوار تدارک داده شده است ، می توانید از این روش ها در زمینه های مختلف استفاده کنید . در مواردی ممکن است ابتدایی و بیش از اندازه ساده به نظر برسند ،اما توجه داشته باشید که این روش ها مکانیزم هایی را فعال می کنند که از اعتبار کافی برخوردارند . از همه اینها مهمتر می توانند به ابراز خشم و رسیدن به آرامش ، کمک فراوان بکنند.

1.تهیه فهرست کسانی که از آنها خشمگین هستید: فهرستی از تمام کسانی که از آنها خشمگین هستید تهیه کنید . در کنار نام هر یک از این اشخاص علت خشم یا رنجش خود را بنویسید .

برای اشخاص مهم زندگی خود ، یعنی کسانی که عمیقا به داشتن ارتباط با آنها اهمیت می دهید ، می توانید برگه جداگانه ای انتخاب کنید وهمه رنجش های ناشی از آنها را روی این برگه یادداشت نمایید .

اگر فهرست شما بیش از اندازه طولانی شد ، لزوما نشانه آن نیست که جمع کثیری شما را آزار داده اند . به جای آن این را به حساب آن بگذارید که نمی توانید از خود به طورمطلوب دفاع کنید . نمی توانید احساساتتان را ابراز نمایید و یا دیگران را ببخشایید .

به فهرستی که تهیه کرده اید نگاه کنید . آیا هستند کسانی که مطلقا آنها را نخواهید بخشید ؟ چرا ؟ اینها کسانی هستند که زندگیِ احساسی شما را کنترل می کنند . ناتوانی در بخشودن دیگران ، از جمله دشواری هایی است که برای آن بهای سنگینی می پردازید .

تردیدی به خود راه ندهید . آنچه را که به ذهنتان می رسد یادداشت کنید . با نوشتن این مطالب احساس بهتری پیدا می کنید . اگر احساس نیاز می کنید که علت در نظر گرفتن مجازات جدی برای شخص مورد نظر را توضیح دهید، می توانید این را هم یادداشت کنید . اما این تنها موضوعی خصوصی برای خودتان است . حقیقت این است که حتی طرح کردن موضوع ، به شما احساس بهتری می دهد . اگر احساس می کنید که صرفا نوشتن و تعیین مجازات برای اشخاص به آنها لطمه می زند ، بدانید که به خرافات یا جادو و از این قبیل اعتقاد دارید .

اگر مطلبی است که مطمئنا می خواهید آن را به شخص مورد نظر انتقال دهید ، آنرا در کنار نام او یادداشت کنید .

فهرست تهیه شده و مطالب مندرج در آن را در جای امنی بگذارید ، جایی که تنها خود شما بتوانید به آن دسترسی داشته باشید . گهگاه و هر آینه لازم دانستید ،اسامی را مرور کنید . هرآینه احساس کردید کسی را بخشوده اید و دیگر از او رنجشی به دل ندارید ، نامش را از فهرست پاک کنید .

2.نوشتن نامه: این روش  شما را در تخفیف رنجشی که به دل دارید کمک می کند .

قبل از هر کار ، احساسات خود را جمع و جور کنید ، جزییات حادثه ای را که رنجش شما را سبب گردیده به خاطر آورید .

در بالای صفحه اسم کسی را که از او خشمگین هستید یادداشت کنید . زیر اسم ،مطالبی را که می خواهید او بداند بنویسید . توضیح دهید که چگونه آزرده خاطر شدید ، چه احساسی داشتید ، چرا از رفتار او تا این حد ناراحت شدید . از اقدام او چه آسیب دیگری به شما وارد شد . هر مطلبی را که به نظرتان مهم می رسد یادداشت کنید .

پاکت را در جای امنی قرار دهید ، تر جیحاً پاکت را در برابر دیدگان خود بگذارید . می توانید آنرا در قفسه کتاب بین دو کتاب طوری قرار دهید که دیده شود . نامه را چند هفته ای نگهداری کنید . هر آینه رنجش جدید یا فکر خشمگنانه جدیدی به ذهنتان خطور کرد آن را روی یک کارت یا برگه کاغذی بنویسید و آنرا به نامه درون پاکت اضافه کنید .

کمی دیرتر به این نتیجه می رسید که مطلب بیشتری برای نوشتن ندارید . اگر اندیشه خشم برانگیزی که قبلا به ذهنتان خطور کرده مجددا به ذهنتان رسید ،به خود بگویید که قبلا آن را در نامه نوشته اید.  در این لحظه پاکت نامه و محل آن را در ذهنتان مجسم کنید . هدف این است که به خود بگویید رنجش از ذهن شما بیرون رفته است . بعد ذهن خود را از این فکر پاک کنید زیرا قبلا به آن پرداخته اید .

برای تکمیل کردن نوشته های خود دست کم یک ماه صبر کنید . بعد پاکت را بردارید و مطالب درون آن را منظم کنید .

وقتی نامه را تکمیل کردید آن را با صدای بلند برای خود بخوانید . اشتباهات احتمالی را اصلاح کنید. مطالب جا افتاده را به آن بیفزایید و مطالب اضافی را حذف کنید .

بعد نامه را دوباره در پاکت قرار دهید و دست کم یک هفته صبر کنید ، آنگاه نامه را دوباره بخوانید در صورت لزوم آنرا اصلاح کنید ، تا احساسات راستین شما را بیان کند .

حالا پس از نگارش نامه یا نامه های خود ،انتخاب های متعددی دارید . می توانید نامه را در قفسه کتاب خود نگه دارید و به مرور مطالبی به آن بیفزایید .می توانید آن را پست نکنید . بار دیگر گهگاه به خود خاطرنشان کنید که رنجش را از دل خود بیرون ریخته اید . احساس آرامش ناشی از نوشتن نامه را لمس کنید . اگر صرفا فکر کردن به محتوای نامه به شما احساس بهتری می دهد ، شما به هدف خود رسیده اید .

می توانید از این نامه برای سازمان دادن به احساساتی که نسبت به این شخص دارید استفاده کنید .

می توانید از این تجربه برای رسیدن به خود به خودی بیشتر و بروز احساس رنجش ، هر آینه که آن را تجربه می کنید استفاده نمایید .

 

3.گرفتن تماس: اگر پیوسته به نامه فکر می کنید ، ممکن است لازم باشد که آنرا پست کنید و یا از آن برای شروع یک گفت و گو با شخص مورد نظر استفاده نمایید .

در این زمینه راه های مختلفی وجود دارد:

می توانید به او زنگ بزنید و بگویید که برایش نامه ای پست کرده اید و انتظار دارید که او به آن جواب بدهد . اینگونه جدول زمان بندی خود را در اختیار او می گذارید و مثلا اگر مطلبی درباره رنجش مربوط به دوران کودکی خود را با او در میان می گذارید ، ممکن است دریافت جواب مدتی به طول بکشد و یا اصولا جوابی دریافت نکنید . در تمام این مدت ممکن است ناراحت و نگران باشید که مبادا نوشتن نامه سبب ناراحتی و دلخوری او را فراهم کرده باشد .

اگر موضوع برایتان بسیار پر اهمیت است ،بهتراست از او تقاضای ملاقات حضوری بکنید و در جریان ملاقات نامه را به طور دستی به او بدهید . در این گفت وگو باید با او تنها باشید . نامه را به او بدهید و بخواهید که آن را در حضور شما بخواند . می توانید در صورت تمایل نامه را به صدای بلند برای او بخوانید وقتی تمام شد آن را به دست او بدهید . می توانید در حالی که نسخه ای از نامه را برای خود می خوانید ، نسخه اصلی را به او بدهید تا او آن را در سکوت بخواند . اینگونه نامه قدرتمند عمل می کند . به خصوص اگر در حضور او می توانید احساس خود را انتقال دهید ، دادن نامه به او بسیار مفید واقع  می شود . از او بخواهید نامه را تا به انتها بخواند . دقت کنید که نامه در اندازه هایی باشد که خواندن آن بیش از پنج دقیقه وقت نگیرد . به هر تقدیر نوشتن نامه ای که خواندنش حداکثر بیش از ده دقیقه وقت بگیرد جایز نیست .

وقتی نامه را خواند از او بخواهید که جوابی بدهد . باید در صورت لزوم به رنجش های احتمالی او از شما نیز گوش بدهید . توجه داشته باشید که همیشه مطالبی هست که از وجود آن بی اطلاعید . هدف این است که این رودر رویی به احساس و درک و تفاهم بیشتری منجر گردد . برای رسیدن به این مهم لازم است که به حقایق موجود در دو سمت قضیه توجه کنید .

فاصله گرفتن از رنجش و دست برداشتن از آن ، شرایط را برای گذشت و بخشودن مهیا می سازد .

اگر شخص مورد نظر در مقام عذر خواهی و ابراز پشیمانی برآمد ، شما به هدف خود رسیده اید . اگر انتظار دارید که او به خاطر اقدامی که کرده به گریه بیفتد و پیراهنش را چاک بدهد و چهار دست و پا به پایتان بیفتد و تقاضای عفو و بخشش کند ، بدانید که مأیوس خواهید شد .

بهترین نتیجه ای که از این رودر رویی می توانید انتظار داشته باشید این است که او ناراحتی شما را بشنود و بی آنکه لزوما با همه گفتگوهای شما موافقت کند ، آن را به عنوان احساسی که دارید بپذیرد. اگر به این مهم برسید به موفقیت قابل ملاحظه ای رسیده اید . در غیر این صورت در این مقطع زمانی ممکن است کار بیشتری از شما ساخته نباشد . ممکن است به این نتیجه برسید با کسی سرو کار دارید که نمی تواند احساساتش را بیان کند . رسیدن به این نقطه نظر غم انگیز است اما از شدت ناراحتی احساسی شما می کاهد . ممکن است به این نتیجه برسید که از خود برای رویارویی با شخصی که تا این اندازه احساسات محدود شده دارد . توقع بیجا داشته اید .