زمستان فرا رسیده و برف و یخبندان در راه است. باید توجه کرد که رسیدن این فصل، به معنای افزایش خطر لیز خوردن و افتادن هم است.
باید توجه کرد که رسیدن این فصل، به معنای افزایش خطر لیز خوردن و افتادن است و احتمال آسیب‌هایی مانند شکستگی‌ها، پارگی‌های عضلانی، رگ به رگ شدن مفاصلی مانند زانو و قوزک پا بالا می‌رود.
یک بررسی در سال 2010 نشان داد که تعداد زیادی از موارد افتادن سالمندان، در بیرون از خانه رخ می‌دهد. اما افراد جوان‌تر نیز باید مراقب راه رفتن خود باشند. این بررسی نشان می‌دهد یک سوم افراد پیاده، در هنگام عبور از خیابان به علت استفاده از تلفن همراه حواس شان پرت می‌شود و همین وضعیت زمینه را برای لغزیدن خطرناک آن‌ها آماده میکند.
این چهار راهبرد به شما کمک خواهد کرد تا خطر افتادن در زمستان را کاهش دهید.
افراد به این علت سقوط می‌کنند که تعادل شان را از دست می‌دهند. فردی که دارای توانایی خوب حفظ تعادل است، می‌تواند خودش را جمع و جور کند، اما فردی که عضلات ضعیفی دارد، سقوط خواهد کرد.
عضلات قدرتمند کلید حفظ تعادل است. برای همین، کارشناسان توصیه می‌کنند عضلات باسن، شکم، لگن و پاها را باید تقویت کرد. انجام تمرین‌های تعادلی مانند ایستادن روی یک پا یا ایستادن روی پنجه‌های پا نیز مفید است.
هنگامی که فردی می‌لغزد، عضلات ضد سقوط منقبض می‌شوند، و تعادل فرد را حفظ می‌کنند؛ با تقویت کردن این عضلات احتمال بیشتری وجود دارد که فرد بتواند در چنین مواردی خود را راست نگه‌دارد.
گرچه تقویت توانایی تعادل مهم است، اما نباید از اهمیت کفش مناسب نیز غافل شد. پوشیدن کفش یا چکمه با اصطکاک خوب هم مهم است. برای اینکه احتمال تنه خوردن و از دست دادن تعادل تان را به حداقل برسانید، باید در انتخاب لباس تان نیز دقت کنید. لباس‌های با رنگ روش بپوشید تا دیگران بتوانند به راحتی شما را ببینند و به شما تنه نزنند.
اگر گزینه دیگری به جز پیاده‌روی بر روی یخ یا برف ندارید، به جای اینکه گام‌های بلند بردارید و سریع حرکت کنید، هنگام راه رفتن گام‌های کوچک بردارید و پاهای خود را بر روی زمین بکشید.
پاهای‌تان را نیز خیلی از هم دور نکنید، در حد 10 تا 15 سانتی‌متر، و هنگام راه رفتن زانوهای‌تان را اندکی خم کنید. در این وضعیت بدن تان پایداری بیشتری خواهد داشت.
هنگامی که از یک شیب، بالا یا پایین می‌روید که با یخ یا برف پوشیده شده است، در یک خط راه بروید، یک گام به جلو بردارید، و پای دیگر را به موازات آن حرکت دهید. این شیوه حرکت را ادامه دهید تا هنگامی که به بالا یا پایین شیب برسید. مسئله مهم این است که پاهای‌تان با هم تقاطع نداشته باشد، زیرا در این حالت بدنتان بسیار ناپایدار می‌شود.
به محیط اطراف تان توجه داشته باشید و مراقب یخ و برگ‌های مرطوب و البته لیز باشید. همچنین هنگام بیرون آمدن از ماشین، اتوبوس یا قطار یا هنگام بالا رفتن از پله‌های خیابانی احتیاط بیشتری به خرج دهید.
اغلب افراد هنگام برف یا باد شدید سرهای‌شان را پایین می‌آورند و این کار می‌تواند زمینه را برای افتادن آن‌ها فراهم کند، زیرا احتمال خطر ندیدن یخ را افزایش می‌دهد. ایمن‌ترین گزینه این است که به آهستگی راه بروید و به طور مکرر بایستید و زمین اطراف تان را هم بررسی کنید.
