عوامل افزایشدهنده خطر:
1. قرار گرفتن در معرض گرد و غبار یا خرابه
2. سابقه خانوادگی تولید زیاد موم گوش
3. استفاده از گوش پاککن برای تمیز کردن مجرای خارجی گوش
4. آب رفتن به داخل گوش، که میتواند باعث تورم موم گوش شود.
پیشگیری:
از بودن در جاهایی که گرد و غبار هوا زیاد است یا خرابهها خودداری کنید. بودن در این نوع مکانها باعث تولید بیش از اندازه موم گوش میشود. اگر مجبور هستید در مکانهای پر گرد و غبار حضور داشته باشید، از گوش پنبه استفاده کنید. ریختن ماهانه 2-1 قطره گلیسیرین در گوش ممکن است موم را نرم کرده، از بروز مجدد انسداد جلوگیری کند.
عواقب مورد انتظار:
موم گوش را میتوان درآورد، اما در بعضی از موارد نیاز به صبر وجود دارد.
عوارض احتمالی:
عفونت گوش، آسیب به پرده گوش.
درمان:
برای درآوردن موم درمنزل:
1. قطره گوش مخصوص نرم کردن موم تهیه کنید.
2. طور دراز بکشید که گوش بسته شده به سمت سقف باشد.
3. بالای گوش را با ملایمت به بالا و عقب بکشید.
4. قطره را طبق راهنما در گوش بریزید.
5. بگذارید قطرهها 20 دقیقه در گوش باقی بمانند. حتیالمقدور در حالت درازکش بمانید. در آخر مقداری پنبه در گوش خود بگذارید.
6. بنشینید و مقداری به سمت گوش بسته شده خم شوید.
7. از سرنگ برای وارد کردن آب گرم، با محلول آب گرم و آب اکسیژنه به نسبت یک به یک، به درون گوش استفاده کنید. این کار باید با ملایمت انجام شود.
8. شستشوی گوش را تا زمانی که احساس کنید گوش پاک شده است ادامه دهید. اگر گوش پاک نشد، به پزشک خود مراجعه کنید تا موم را با گیره، فورسپس، یا با مکش درآورد.
9. توجه داشته باشید که اگر پرده گوش پاره شده است، هیچ تلاشی برای درآوردن موم نکنید و به پزشک مراجعه کنید.
10. تلاش نکنید موم را با یک تکه چوب یا گوش پاککن درآورید. با این کار ممکن است پرده گوش پاره شود یا مجرای گوش عفونت کند.
داروها:
برای درد خفیف میتوان از استامینوفن استفاده کرد.
فعالیت:
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذائی:
رژیم غذایی خاصی توصیه نمیشود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
1. اگر بسته شدن گوش در یک کودک زیر 14 سال رخ دهد.
2. اگر همراه بسته شدن گوش تب و گوش درد وجود داشته باشد. در این حالت، گوش را شستشو ندهید.
3. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم بسته شدن مجرای گوش توسط موم گوش را دارید به طوری که علیرغم اجرای روش مشروح در قسمت درمان، باز نشود.