روایت شده است از فضل بن شاذان که گفت شنیدم حضرت امام رضا (علیه السلام) میفرمود:چون خدا امر فرمود حضرت ابراهیم (علیه السلام) را که ذبح نماید به جای اسماعیل گوسفندی را که بر او نازل ساخت.آرزو کرد آن حضرت که کاش فرزند خود ، اسماعیل را بدست خود قربانی میکرد و مأمور نمی شد بجای او گوسفند بکشد، تا به دلش برمیگردید آنچه برمیگردد به دل پدری که عزیزترین فرزندانش را به دست خود بکشد.پس مستحق شد به این ذبح کردن درجات اهل ثواب را بر مصیبتها .

خدا وحی فرمود بسوی او که ای ابراهیم! کیست محبوبترین خلق من بسوی تو؟
عرض کرد پروردگارا! خلق نکرده ای خلقی را که محبوب تر باشد به سوی من از حبیب تو حضرت محمّد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) .

پس خدا وحی کرد بسوی او که او محبوبتر است بسوی تو یا جان تو؟
عرض کرد بلکه او محبوبتر است بسوی من از جان من.

فرمود:فرزندان او بسوی تو محبوبترند یا فرزندان تو؟
گفت: بلکه فرزندان او.

حقتعالی فرمود:پس مذبوح گردیدن و کشته شدن فرزندان او بر دست دشمنانش دل تو را بیشتر بدرد می آورد یا ذبح فرزند تو بدست تو در اطاعت من؟
عرض کرد خداوندا بلکه ذبح فرزند او بدست دشمنانش دل مرا بیشتر به درد می آورد.

پس وحی فرمود که ای ابراهیم! بدرستی که طائفه ای که دعوی کنند از امت حضرت محمّد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) اند.امام حسین(علیه السلام) فرزند او را بعد از او به ظلم و عدوان خواهند کشت چنانچه گوسفند را میکشند و به سبب این مستوجب غضب من خواهند شد.

پس از استماع این قضیه جانسوز به جزع آمد ابراهیم(علیه السلام) و دلش به درد آمد و گریان شد .پس حقتعالی به او وحی فرمود ای ابراهیم ! فدای کردم جزع تو را بر پسرت اسماعیل . اگر او را به دست خود ذبح میکردی به جزعی که کردی بر حسین(علیه السلام) و شهید شدن او و واجب کردم برای تو بلندترین درجات اهل ثواب را بر مصیبت های ایشان. و این است معنی قول خدا که فدا دادیم او را به ذبح بزرگ. (وَ فَـدَینَاهُ بِذِبحٍ عَظیِم) . و در احادیث معتبر گذشت که گوسفند ابراهیم(علیه السلام) از آن چیزهاست که خدا خلق کرده است بی آنکه از رحم مادر بیرون آید. ^(?)

                                                                                                                       ^{(?) حیوة القلوب علامه مجلسی ، ج ? ، ص ??? .}