با فناوری تزریق بدون سوزن ام آی تی آشنا شوید
اگر از آمپول می ترسید، فناوری جدید یک تیم از دانشگاه ام آی تی احتمالا خبر خوشحال کننده ای است. سال ها است که تیم های تحقیقاتی مختلفی بر روی ساخت یک جایگزین برای تزریق های فعلی کار می کنند و نمونه های مختلفی نیز تا اینجا ساخته شده. اما شاید این یکی مدلی باشد که باید منتظر فراگیر شدن اش باشیم.
بخش مهندسی مکانیک این دانشگاه، دستگاهی ساخته که دارو را از طریق جت به درون بافت تزریق می کند و نیازی به استفاده از سوزن نیست. این دستگاه با استفاده از فشار، تزریق را انجام می دهد و از آنجایی که قطر مورد نیاز برای تزریق بسیار کمتر از سوزن و در واقع به اندازه نیش یک پشه است، شما چیزی احساس نمی کنید.
آنها می گویند این دستگاه آنقدر سریع و دقیق عمل می کند که می توان دارو را به شکل پودر با آن تزریق کرد و می توان تزریق درون چشم و گوش میانی را هم با آن انجام داد. یکی از کاربردهای مهم این دستگاه برای بیماران دیابتی است که بسیاری از آنها نیاز به تزریق های روزانه دارند. و البته کسانی هم که از سوزن وحشت دارند از به بازار آمدن این محصول خوشحال خواهند شد.
منبع : خوارزمی
عینک موزیکال ویژه نابینایان، راهنمایی برای درک فاصله و رنگ اشیاء
شاید شما نیز به یاد بیاورید. در بچگی یکی از بازیهای مان آن بود که یک نفر چیزی را در جایی مخفی می کرد و دیگری را با زدن ضربه و تولید صدا در پیدا کردن آن راهنمایی می کرد. هرچه قدر که فرد به مخفیگاه نزدیک تر می شد، شدت ضربه ها تند تر و هر چه بیشتر فاصله می گرفت، شدت ضربه ها کند تر بود. حالا محققین با ایده گرفتن از این بازی کودکانه طرحی را برای نابینایان ارائه کرده اند تا بتوانند اشیا اطراف خود را راحت تر شناسایی کنند.
تیمی از محققین دانشگاه Hebrew یک گجت پوشیدنی جدید به نام Eyemusic طراحی کرده اند که می تواند اطلاعات بینایی را به حجمی از صدای تم های موسیقی تبدیل و در اختیار افراد نابینا و کسانی که دچار اختلالات بینایی هستند، قرار دهد. این وسیله جدید یک عینک است که فرد نابینا آن را بر روی چشم خود قرار می دهد. بر روی فریم این عینک یک لنز دوربین جاسازی شده که با هدفونی در انتهای یکی از دسته های عینک در ارتباط است.
زمانی که فرد نابینا عینک را بر روی چشم خود می گذارد، این لنز فضای روبروی او را اسکن می کند. اسکن تصاویر از سمت چپ به راست انجام می شود. به این تصاویر اسکن شده soundscape گفته می شود. بر اساس هر صحنه اسکن شده یک قطعه موسیقی اجرا شده و صدای آن از طریق هدفون برای فرد نابینا پخش می شود.
هر چه که حرکت فرد به سمت نقاط موجود در منطقه اسکن بیشتر باشد، همان میزان صدای موسیقی قویتری برای او از طریق هدفون پخش می شود. در واقع سرنخ های صوتی، فرد نابینا را از طریق شدت و ضعف پخش صدا در وضعیت نزدیک و یا دور شدن به هدف های موجود در تصاویر اسکن شده، راهنمایی می کند.
نقش اصلی این تصاویر آن است که به زبان موزیکال ترجمه می شوند و با نشانه های شنیداری فرد نابینا را در راه یابی کمک می کنند. و البته برای هر رنگ نیز یکی از آلات موسیقی فرض می شود. برای مثال رنگ آبی صدای طبل، سبز صدای نی و .... تصویر با وضوح و کیفیت بالا در اسکن انجام شده، به معنی نزدیک شدن به شیئ مورد نظر و صدای آلات موسیقی به معنی دسترسی پیدا کردن به جسمی با رنگ خاص است. به این شکل فرد نابینا هم می تواند دوری و نزدیکی جسم را درک کند و هم اینکه یک درک موسیقیایی از رنگ های مختلف داشته و میان آنها تمایز قائل شود.
امید است با توسعه این طرح وسیله ای حساس تر و قابل استفاده برای نابینایان ایجاد شود تا آنها نیز قادر باشند کارهای خود را نظیر خرید و یا گردش خارج از منزل، بدون نیاز به کمک دیگران انجام دهند.
منبع : نارنجی
وقتی جاده اتومبیل را شارژ می کند؛
و حالا انتقال الکتریسیته بیسیم از درون بتن
امروزه یکی از مشکلات اصلی خودروهای الکتریکی، اتمام سریع شارژ و برد کم مسافت آنها در برابر رقبای سوخت فسیلی شان است. اما تصمیم گیری برای سرمایه گذاری روی ماشین های الکتریکی در صورت حل این مشکل و امکان طی مسافت بسیار بالا بدون نیاز به شارژ، بسیار آسان تر می شود. این همان ایده ای است که باعث تشکیل تیم تحقیقاتی برای کار بر روی نمونه اولیه جاده با الکتریسیته بیسیم در دانشگاه تویوهاشی ژاپن شده است.
این تیم طی برنامه نمایشی که در دانشگاه تویوهاشی ترتیب داده بود، با موفقیت نیروی الکتریسیته را از درون یک لایه بتنی به ضخامت 10 سانتی متر عبور داد. آنها موفق شدند نیروی برق 50 تا 60 واتی را از درون بلوک سیمانی عبور داده و از طریق دو چرخ اتومبیل آن را به لامپ برسانند. این پروژه EVER یا Electric Vehicle on Electrified Roadway نام دارد و اعضای تیم تحقیقاتی امیدوارند که روزی این رویا به واقعیت بپیوندد و ماشین های الکتریکی بدون نیاز به شارژ، مسیرهای طولانی را در اتوبان ها بپیمایند.
البته تا محقق شدن چنین آرزویی هنوز باید از برخی موانع عبور کرد. مهم ترین مانع هم، آن است که برای شارژ ماشین الکتریکی هنگام عبور از چنین جاده ای، نیاز به الکتریسیته ای داریم که 100 برابر قویتر از آنچه امروز آزمایش شد، باشد. و البته باید بتواند از لایه بتنی با قطری حداقل دو برابر میزان تست شده عبور کند. این تیم تحقیقاتی می گوید که در حال کار بر روی بهبود و افزایش کارایی این سیستم هستند و قصد دارند کار را تا مرحله تجاری سازی ایده شان پیش ببرند. مانع مهم دیگر در زمینه اجرایی شدن چنین طرحی، نیاز به نوسازی خیابان، جاده و بزرگراه ها و عبور ابزارهای لازم از زیر آنها است که هزینه بسیار زیادی را می طلبد.
منبع : نارنجی
