مظهــــــــر اسمــــاء رب العالمیـــــــن هســـــت در عالــــــــم جواد العارفیـــــن
هست در حسن و ملاحت بی نظیــــــر آسمــان وحــــــــی را باشــــــد بشیـــــر
نور چشمان علی موســــی الرضـــــا ای پناه خلــــــق و جملــــــه ماســـــوی
کشتی دریای جــــــود و رحمتــــــــی نوح و فیض و ناخـــــــــــــدای قدرتــی
تاج بخـــــش تاجـــــداران، تاجـــــدار حجت بر حق، شه گــــــــردون مــــــدار
چون زمام هر دلی در دست تســــــت هستی عالم، همـــه از هســــــت تســـت
خوان احسان تو بــــــی پایان بــــــود مهر رویـــت، دارو و درمــــــان بـــــود
پرچم دین از تو جاویـــــــدان شـــــده از طفیلت، خلقــــت انســـــــــان شـــــده
هر کسی شهد لقایــــت نوش کــــــرد حلقه امـــــر تو را در گــــــــوش کــــــرد
غنچـــــــــه طوبای نخــــــل فاطمـــــه زینت عـــــــــرش بـــــــرین را قائمـــــه
خاطرش بهر پـــدر افســــــرده بــــود قلبش از جور و جفا پژمـــــــرده بـــــود
چون حمایت کرده از دیـــــن خــــــدا دین حق، جاویــــــد مــــــــــاند تا جــزا
لیک ام الفضـــــــل مکـــــــــار دغــــــا کــرد زهــــــری را مهیــــــــا در خفــــا
زهر را در کام آن مـــــولا بریخــــــت رشته صبـــر و شکیـــب از هم گسیخـت
در جوانی بوستانش شـــد خــــــــزان اوفتــــــــاد از پـــــــای، آن سـرو روان
بس که آن ملعونه ظالم بود و پســـت باب حجـــــــره از جفا بر شــاه بســــــت
عاقبت با لعل عطشــــان جان بـــــداد جان، به راه دین جـــد خــــــــود نهـــــــاد
کلک ماتم، سر شکستــه از غمــــــــش یادم آمـــــد از حسیـــــــــن و ماتمــــــش
در کنار آب، تشنــــــــه لــب شهیـــــد جای اشک، از چشم زینب خون چکیــــد
شد جواد، ار دفن با غســـل و کفــــن بود بی غســــل و کفن، فخــــــر زمــــن
قلب عالم شد از این ماتـــــم کبــــــــاب ز تــــن عــــــــریان و ظـــــل آفتـــــــــاب
چون بهای قطره خونـــش خداســــــت خون بگرید ماسوی بهرش، سزاســــت
