معجون شفابخش امام علی (ع)
در زمان امیرمؤمنان علیعلیه السلام زندگی میکرد، مرد عرب و مسلمان و ارادتمند
به علیعلیه السلام بود، ولی مبتلا به بیماری شد و بیماری او طول کشید. برای درمان
بیماری خود بسیار تلاش کرد و نزد پزشکان گوناگون رفت، ولی نتیجه نگرفت و همچنان
بیماریش ادامه داشت و او همچنان با سختی و رنج میساخت و میسوخت.
سرانجام به محضر علیعلیه السلام شتافت و از بیماری طولانی خود، شکایت کرد و از
آن حضرت خواست که راه درمانی به او ارائه دهد.
علیعلیه السلام به او فرمود: همسر داری؟
آن مرد گفت: آری.
علیعلیه السلام فرمود: به همسرت بگو، مقداری از مهریه خود را به تو ببخشد، سپس
از آن بخشیده همسرت، مقداری عسل خریداری کن و آن عسل را با قدری آب باران مخلوط کن
و سپس آن را بخور که به خواست خدا شفا مییابی.
بیمار رفت و همین غذای معجون راتهیه نمود و خورد و شفا یافت و در حالی که بسیار
خوشحال بود، به محضر علیعلیه السلام آمد و پس از اعلام شفای خود عرض کرد: ای امیر
مؤمنان! من برای درمان خود، اموال بسیار خرج کردم و به طبیبهای بسیار مراجعه نمودم
ولی نتیجه نگرفتم، اما شما با یک دستور ساده، بیماری مرا درمان کردید، به گونهای
که گویی اصلاً بیمار نبودم. اینک آمدهام بپرسم که درمان با این دستور بر چه اساسی
بوده است؟!
امیرمؤمنان علیعلیه السلام فرمود: در مورد مهریه، خداوند در قرآن میفرماید:
«فَاِن طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَیء مِنْهُ نَفْساً فَکُلُوهُ هَیئاً
مَریئاً؛ واگر زنها با رضایت خاطر چیزی از مهریه خود را
بر شما ببخشند، آن را حلال و گوارا مصرف کنید».1
و در مورد آب باران میفرماید: «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَماءِ
ماءً مُبارَکاً؛ و از آسمان، آبی پربرکت
فرستادیم».2
و در مورد عسل می فرماید: فیه شفاء للناس «و در عسل،
شفای مردم است»(نحل-69) هر گاه آب باران و قدری از مهریه زن و عسل با هم جمع شوند،
در آن معجون حلال و گوارا و برکت و شفا، جمع شده است، البته چنین معجونی شفابخش است
و بیماری را برطرف می سازد.3
تبیان
1. سوره نساء(4): آیه (4).
2. . سوره ق (50): آیه (9).
3. جامع النورین،ص479
