مرد از
مُردن است .
زیرا زایندگی ندارد .مرگ نیز با مرد هم ریشه است.

زَن از
زادن است و زِندگی
نیز از زن است .

دُختر از
ریشه « دوغ » است که
در میان مردمان آریایی به معنی« شیر « بوده و ریشه 
واژه ی دختر « دوغ دَر » بوده به معنی « شیر دوش »
زیرا در جامعه کهن ایران باستان کار اصلی او شیر
دوشیدن بود . به  daughter  
در انگلیسی توجه کنید . واژه daughter 
نیز همین دختر است .  gh در انگلیس کهن تلفظی
مانند تلفظ آلمانی آن داشته و  « خ » گفته می شده.در اوستا این واژه به صورت
دوغْــذَر  doogh thar   و در پهلوی دوخت .

دوغ در
در اثر فرسایش کلمه به
دختر تبدیل شد . آمده است.

اما پسر ، «
پوسْتْ دَر » بوده .
کار کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنین
نامیده شدند.

پوست در،  به پسر تبدیل شده است .در پارسی باستان puthra    پوثرَ  و
در پهلوی  پوسَـر  و
پوهر  و در هند باستان پسورَ است  

در بسیاری
از گویشهای کردی از جمله  کردی فهلوی ( فَیلی )
هنوز پسوند « دَر » به کار می رود . مانند « نان دَر »
که به معنی « کسی است که وظیفه ی غذا دادن به خانواده
و اطرافیانش را بر عهده دارد .»

حرف « پـِ »
در « پدر » از پاییدن است . پدر یعنی پاینده کسی که می
پاید . کسی که مراقب خانواده اش است و آنان را می پاید
.پدر در اصل پایدر یا پادر بوده است . جالب است که
تلفظ « فاذر » در انگلیسی بیشتر به « پادَر » شبیه است
تا تلفظ «پدر» !

خواهر (
خواهَر )از ریشه «خواه » است یعنی آنکه خواهان خانواده
و آسایش آن است . خواه + ــَر  یا ــار  در اوستا خواهر به صورت خْـوَنــگْـهَر آمده است . 

بَرادر نیز
در اصل بَرا + در است . یعنی کسی که برای ما کار انجام
می دهد. یعنی کار انجام دهنده برای ما  و برای
آسایش ما .

« مادر »
یعنی « پدید آورنده ی ما » .