تو روزگار بي کسي يه عمره که در به درم

دلم گرفت اي آسمون يه کم منو حوصله کن

نگو که از اين روزگار يه خورده کمتر گله کن

دلم گرفت اي آسمون نمي تونم گريه کنم

شکنجه ميشم از خودم نميتونم شکوه کنم