مهربانا
تو را میخوانم، نه از ترس جهنمت!و نه به شوق جنتت!تو را میخوانم به امید شنیدنت
به شوق با تو بودنتبه عشق پیامت!تو را میپرستم  که لایق پرستشی
تو را عبادت میکنم که لایقتر از تو نمی یابم میدانم میدانم نجوای عاشقانه ام لبیکی به دعوت توست
انگاه که دلتنگم آنگاه که خاضعانه به درت می آیم،حقیقتا تو دلتنگمی
و تو مشتاق ترای نزدیکترین نزدیکم بمان
مهربان من مهربان معبود من ازتو یاری میطلبم
آیا یاریگری هست که مرا یاری کند؟آری میدانم که هستی و منتظر
میدانم هنگام با تو بودن محکمم و هنگامی که با توام آرام،
و هر گاه از تو دور میشوم گم میشوم انگاه همچون کودکی تنها
گریه کنان نشان خانه را ،از دیگران میپرسم،غافل از انکه نشان را به همراه دارم
غافل از انکه تو میخوانی ام و من و من بی اعتنا به صدایت نشانه میخواهم
 آنگاه که نوری نشانم دهی آی ای بنده من ،من اینجام توی قلب تو
در درون تونشانه ام خوتی وجودت
به دنبال چه میگردی؟!بنده ی بازیگوشم باز به در کدامین خانه رفتی؟!و از کدامین کس آرامش طلبیدی
خب،حال یافتی؟!چرا انچه داری طلب میکنی و چرا از مأمنی که در آنی به شوق یافتن مأمن
میگریزی؟!باشد برو و بگرداگر یافتی در آن کسنی بگیر
و دل خوش بدارو اگر نیافتی بدان
بدان و ایمان داشته باش در خانه ام همیشه به سویت باز است و همیشه مشتاق دیدنت هستم
اگر نیافتی بازگرد بازگرد که من منتظرم.انگاه من میروم
میروم، میگردم،نمییابم و انگاه شرمنده ،خسته،شکسته دل باز میگردمو از تو میخواهم مرا در آغوش بگیری آغوشی که آرامم کندتو مرا در آغوشت میگیری
نوازشم میکنی و میگویی نترس!نترس درکنار منی دگر از چه میترسی
چرا اینگونه مضطربی؟!!چرا اینگونه خسته ای!حال دگر پیش منی؟!
و من میگریم فقط میگریم نه از ترس، که از امنیت
نه از دوری، که از نزدیکی و از تو می طلبم مهربان معبود من
از تو میخواهم آنچنان مرا در آغوش گرمت بفشاری که لذت گرمی آغوشت نگذارد به آغوش دیگری محتاج شوم و بیاندیشم، و  اللهی به من دلی عطا کن که سنگ مشکلات نتواند متلاطمم کند
آمین

دعای گل

گلم زیر باران نشسته، دعا می?کند

تو را مثل گنجشک ها، صدا می?کند

دلش شور آن غنچه را می?زند

که باد از تن او جدا می کند

گل و غنچه هم خوب فهمیده?اند

که لطف تو هر درد را، دوا می?کند

دل گفته های یک جانباز اعصاب و روان مردم چرا ما را فراموش کردند

مدت هاست که  از کوچکترین سرو صدا خیلی زود عصبانی می شوم و از فرم لباس پوشیدن مردم بخصوص بسیاری از خانمها در سطح شهر آنقدر حرص و غصه می خورم که دلم می خواهد آنها را تنبیه کنم!! آرایش پسرها زنانه شده! زیر ابروها را بر می دارند. اصلا همه مردم بفکر راحتی و نشستن و خوردن و پول شده اند! ماشین های گران قیمت از سر و کول هم بالا می روند! مد و مد بازی، خارجی صحبت کردن، میزان فهم و شعور مردم شده است، کیسه های زباله را که نگاه می کنی پر از برنج و مواد غذایی است که مایحتاج چند روز یک خانواده مستاجر چهار نفره است!!!بی حیایی در رفتار مردم نشانه زرنگی و فهم بالای آنها ست و ارزش شده است. گوش هام مرتب صدای زنگ یا وزوزمثل: صدای حرکت گلوله توپخانه را می ده! نمی توانم آرام یک گوشه بنشینم، بی قرارم ! نه طاقت نشستن دارم، نه حال ایستادن! می خوام برم ولی چند قدم که می رم برمی گردم ببنیم کجا بودم؟ خیلی میل به سیگار دارم. فرقی نمی کنه چی باشه!حتی ته سیگار. نمی دونم چرا کسی من را نمی بیند. دیگر کسی یادی از من و دوستانم نمی کند. مگر جنگ نظامی که تمام شود دشمن تسلیم شده؟ اگر این حرف راست باشد پس ماهواره ها چرا تعطیل نشده اند.     خیلی از شب ها،از صدای خودم دوباره بیدار می شوم. یعنی همه را بیدار می کنم، خیس آبم، دست ها یا سرم خیلی درد می کند، بعدها می فهمم که یا به چیزی خوردم یا به کسی آسیب زدم، بیچاره همسرم، خیلی آهسته گریه می کند، خیلی تلاش می کنم ناراحت یا اذیت نشوم، به کسی گیر ندهم!! میگوید خیلی دوستم دارد، واقعا راست می گوید. مرتب با بچه ها دعوا و مرافعه می کند، دائم به آنها می گوید،  باباتون مرده، خیلی با غیرته، مردم باید قدر امثال آنرا بیشتر بدانند. خلاصه خیلی به آنها می گوید انتظاری یا پولی از من نخواهند. ولی بچه ها نمی فهمند مادرشان چه می گوید. استخوان هایم درد می کند. خیلی از وقت ها بچه ها را می بینم که روبرویم تکه تکه می شوند و خون و گوشت و استخوان هایشان وروی صورت و بدنم پاشیده می شود و باز احساس می کنم و نه یک دفعه بلکه هزاران دفعه. گناه من وآنها چه بود. بچه ها وقتی به جبهه ها می آمدند، بسیاریشان زن و بچه مریض و گرفتاری های زیادی داشتند، ولی نمی توانستند پیش زن و بچه هایشام بمانند یا دنبال کرایه های عقب افتاده خود باشند چرا؟ مگر خودت یادت نمی آید؟ اصلا خودت کجا بودی؟ ! خیلی حیف هست ، مردم یادشان رفته ما چه کار کردیم! خیلی ها هدف هواپیماهایی می شدند که شهرها را بمباران می کرد، ضد هوایی هایی که شلیک می کرد و مسابقه رفتن به زیر زمین ها و به پناهگاه های خارج از شهر و... نمی دانم!!!و خیلی هاشان از مملکت فرار می کردند. اما ما آقا(امام خمینی«ره») را دوست داشتیم چراکه حرف و کلام خدا را می زد و ما می رفتیم به دنبال بی غیرت هایی که شب و روز به دنبال بی غیرت کردن مردم ما بودند و این به یک روز و یک ماه نکشید بلکه 8 سال به طول انجامید و ما جنگیدیم.آنها خیلی بودند ، حدود 30 الی 40 کشور نامرد را بیرون کردیم و یک وجب خاک را هم به آنها ندادیم ولی مردم چرا ما را فراموش کردند...

فروش خانه به شیعیان در عربستان حرام اعلام شد

بهار بی تو سرآغاز کار را گم کرد

پرنده در قفس خود بهار را گم کرد...