برای اینکه بهترین و بدون ضررترین درمان را برای بیماری اوتیسم انتخاب کنید، با پزشک مشورت کنید.

تشخیص: مشکلات گفتاری

در معاینه پزشک خواهد دید که کودک شما به حرف زدن، لبخند زدن و ... چگونه پاسخ می دهد. آیا او آهسته حرف می زند و یا برعکس پرحرفی می کند؟

مشکلات و یا تاخیر در صحبت کردن کودکتان را می توانید با گفتار درمان مطرح کنید. آزمایش شنوایی نیز لازم است.

بیشتر بچه های اوتیسمی، در نهایت صحبت خواهند کرد، اما دیرتر به حرف درمی آیند.

کودکان اوتیسمی ممکن است آواز بخوانند و یا مانند رباتها حرف بزنند.

تشخیص: توانایی های ضعیف اجتماعی

توانایی کم روابط اجتماعی یکی از مهم ترین مشکلات این کودکان می باشد. روانشناس با آموزش های ویژه می تواند در این امر کمک کند.

این کودکان از نگاه کردن به چشم دیگران (حتی والدینشان) اجتناب می کنند.

آنها بر چیزی تمرکز می کنند و چیزهای دیگر در اطرافشان را نادیده می گیرند. آنها حتی از حرکات، اشاره ها و حالات چهره برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده نمی کنند. 

تشخیص: ارزیابی

هیچ آزمایش پزشکی برای این افراد وجود ندارد.

اما آزمایشاتی برای رد مشکلاتی که مربوط به اوتیسم نیست، لازم است از قبیل: آزمایش شنوایی، آزمایش گفتاری، آزمایش رشد و آزمایشاتی برای رد مسمومیت با سرب .

سندروم آسپرگر

افراد دارای این سندروم دارای هوش پایینی نیستند و مشکلات زبانی ندارند. در حقیقت آنها ممکن است مهارت های پیشرفته کلامی داشته باشند.

اما آنها در اجتماع بی دست و پا هستند و مشکل در فهمیدن متون غیرشفاهی و حالات چهره دارند.

آنها به شدت تمرکز روی یک موضوعی که برایشان مهم است می کنند.

آنها در دوست پیدا کردن و روابط اجتماعی مشکل دارند.

درمان: تنظیم رفتار

رفتاردرمانی برای کمک به بیماران اوتیسمی برای آموزش حرف زدن، ارتباط برقرار کردن و رشد جسمی مفید است.

این برنامه های فشرده به نام تجزیه و تحلیل کاربرد رفتار خوانده می شوند و موجب تشویق فعالیت های مثبت و عدم تشویق رفتارهای منفی می گردد.

درمان: آموزش

مدرسه ممکن است برای آموزش و رشد کودک اوتیسمی مفید باشد. این سیستم می تواند شامل: گفتار درمانی و کار درمانی باشد.

این مدارس نیاز به یک برنامه آموزش انفرادی برای هر کودک دارند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است برای وارد شدن به مدرسه محدودیت داشته باشند.

درمان: دارو

هیچ درمانی برای بیماران مبتلا به اوتیسم پیدا نشده است، اما برخی داروها می توانند در کاهش علائم موثر باشند.

داروهای ضد افسردگی نیز در برخی کودکان موثر است.

با دیدن علائم کودک، پزشک می تواند داروهای خاصی را تجویز کند.

درمان: یکپارچگی حسی

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به صدا، لمس، نور و یا بو بسیار حساس باشند.

این کودکان دارای اختلال یکپارچگی حسی می باشند. برای مثال آنها ممکن است از نور چشمک زن و یا زنگ مدرسه ناراحت شوند.

اوتیسم و رژیم غذایی

مشکلات هضمی در بین این کودکان شایع است.

حدود 30 درصد این کودکان ممکن است مواد غیرخوراکی مانند کاغذ یا خاک را بخورند.

برخی از والدین به کودکانشان رژیم بدون گلوتن (رژیم بیماران  سلیاکی) و بدون کازئین (پروتئین موجود در شیر) را می دهند.

مصرف مکمل ویتامین B6 و منیزیوم نیز توصیه شده است.

در حال حاضر ثابت نشده است که تغییر رژیم غذایی در این بیماران کمک کننده است. اما پزشک و یا متخصص تغذیه می توانند یک رژیم غذایی مناسب به بیمار بدهند.

تزریق واکسن باعث اوتیسم نمی شود

هیچ مدرکی دال بر اینکه واکسن زدن باعث بروز اوتیسم می شود، وجود ندارد.

اوتیسم در میان خواهر و برادر

والدینی که یک کودک مبتلا به اوتیسم دارند، به احتمال 20 درصد کودک بعدی آنها نیز این بیماری را خواهد داشت.

اگر دو بچه در یک خانواده مبتلا به اوتیسم باشند، احتمال خطر بیشتری برای بچه سوم می باشد.

مطالعه ای بر روی دوقلوهای ناهمسان نشان داد که اگر پسر دارای بیماری اوتیسم باشد، به احتمال 30 درصد قل دیگر (دختر) نیز مبتلا خواهد شد.

یک مطالعه دیگر بر روی دوقلوهای همسان نشان داد که اگر پسر دارای بیماری اوتیسم باشد، به احتمال 77 درصد قل دیگر (پسر) نیز مبتلا خواهد شد.

زندگی با اوتیسم

افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و یا سندروم اسپرگر قادر به حضور در دانشگاه و محل کار می باشند.