کلا از کسانی که از لفظ " بالاخره " استفاده می کنند خوشم می آید ؛ تا کسانی که از " شاید " استفاده می کنند ! چـون در " بالاخره به دستش می آورم " ... امـیدی هست که ... در " شاید به دستش بیـاورم " نیست ! این همان حسی است که در مورد کلمه ی "غمگین " نسبت به "ناراحت" دارم . چـون کسی که غمگین است ، امید به شادی دارد ؛ ولی کسی که ناراحت است از شادی قطع امید کرده و با ناراحتی همدم شده و "عادت" کرده ... رادیو 7
