شايد آن روز که سهراب نوشت: تا شقايق هست زندگي بايد کرد خبري از دل پر درد گل ياس نداشت بايد اينطور نوشت: هر گلي هم باشي چه شقايق چه گل پيچک و ياس تا نيايد آقا زندگي ...
سلام . خوشبختي در داشتن كفشهاي سالم نيست!
شايد اگر مي تونستيم قلب اين كودك را هم ببينيم، آنوقت به حال خودمان گريه ميكرديم!
داشتن قلبي بزرگ از داشتن آرزوهاي بزرگ خيلي مهم تره.
سلام بزرگوار،
قدر زر زرگر بداند / قدر گوهر گوهري
عكس جالبي بود، دنيايي احساس و حرف توش نهفته. ولي يه چيزي كه در چشمان نافض اين عزيز نهفته است؛ اينه كه همواره اميد و توكل داره و هيچ وقت نااميد نيست. ايشان آرزويي چون بزرگان دارد كه مي خواهد آينده خود را شكوفا ببيند. مگر نه اينكه خيلي از بزرگان ادب و مغزهاي متفكر، روستا نشين و از خانواده هاي فقير بوده اند كه بر آنچه داشته اند قناعت نموده و براي بزرگ شدن و به كمال رسيدن با معرفت خواندن و ياد گرفتند و به آنچه مي خواستند رسيدند. اميدوارم همواره در راه نشر انديشه هاي ناب موفق باشي. ياحق.
با بند بند ِ ذرات ِ وجودم حسش كردم ...
آزار دهتدس در حد ِ يه قلب سنگين هر وقت كه اين بچه ها رو ميبينم... چقدر هم زياد ميبينم!
سلام
دلم خيلي گرفت... ياد فيلم "بچه هاي آسمان" (سريال مجيد مجيدي) افتادم... خوش به سعادتشون. قدر همه ي نعمتهاي خدا رو مي دونن. اي کاش! پاهام تاول مي زد، تا قدر زندگي رو بدونم...
کاش از اين دنيا فقط با يه جفت کفش راضي مي شدم...
کاش براي رسيدن به آرزوهام، به اندازه بچه هاي آسمان همت داشتم...
کاش مي شد لذت رسيدن به يه آرزو رو تجربه کنم...
کاش مي شد فقط براي چند لحظه، لذت بچه ي آسمان بودن رو تجربه ميکردم...
کاش دلم، مثل بچه هاي آسمان، آبي و زلال بود...
کاش ...
سلام سارا خانم
وقتيكه عكسي كه گذاشتين رو ديدم خيلي
متاسرشدم فكرم قفل كرد
نمي دونم چي بگم اميدوارم روزي برسه كه هيچي ايراني وهيچ مسلماني روي فقر رو نبينه
ممنون
سلام.
واقعا ناراحت و عصبي ميشم وقتي ميبينم مردم با فرهنگ و با تمدن ما به چه روز افتادن و دارن با سختي زندگي ميكننن.
اين زندگي در شان مردم ما نيس.
به روزم با 4امين سالگرد
شهداي عرفه.
